Maandtotalen nov en dec 2007: 581 en 475 km

Het is al weer enige tijd geleden dat ik iets heb geschreven op mijn weblog. Al met al een teken dat ik het rijden met mijn velomobiel als iets normaals ben gaan beschouwen. Uieindelijk raak je zelfs gewend aan de vele reacties van medeweggebruikers.....het begint een beetje “business as usual“ te worden.

In de maand november heb ik uiteindelijk 581 kilometers weggetrapt.

In de maanden november en december ben ik erg veel in Nijkerk geweest om de afnames van de nieuwe bussen van mijn werkgever te begeleiden. Hierdoor is er weinig terecht gekomen van woon-werk naar Amsterdam. Wel ben ik op 18 december vanaf huis een keer met de WAW naar Nijkerk gefietst. Wel leuk om in het kader van het werk een keer ergens anders naar toe te fietsen. In de week tussen kerst en oud en nieuw heb ik wat geëxperimenteerd met het rijden van vooraf uitgestippelde routes op mijn GPS-PDA.

Uiteindelijk heb ik op mijn laatste werkdag van het jaar (vr 29 december) een vooraf uitgestippelde terugrit gereden van 62 kilometer. Op zich gaat dit prima en word je exact over de vooraf bepaalde route gestuurd. Waar de GPS echter geen rekening mee kan houden, is dat bepaalde passages mogelijk ongeschikt zijn voor een velomobiel. Zo had ik het einde van mij route gepland over een viaduct van de A2 bij de afrit Vinkeveen. Naast dat ze daar met de weg bezig waren en het bestaande fietspad hadden omgelegd, bleek het fietsersgedeelte over het viaduct totaal ongeschikt voor een velomobiel. Zo moet je bovenaan een haarspeldbocht maken en is de doorgang bovenop het viaduct wel heel erg smal. Aan de andere kant (op het talud boven de carpool parkeerplaats) ligt het fietspad zo scheef, dat je steeds dreigt “om te slaan”. Gelukkig gebeurde dit niet en heb ik deze hindernis, met de nodige moeite, toch gewoon kunnen nemen.

Op Oudejaarsdag heb ik nog een rondje Nieuwegein gereden op basis van GPS aanwijzingen. Tussen de rotjes en vuurpijlen door heb ik die dag nog 85 kilometer weggetrapt, waardoor het maandtotaal, ondanks de weinige woon-werk kilometers toch nog op 475 kilometer terecht kwam.

Twee keer hybride

2 X HYBRIDE

Posted on Sunday, November 18, 2007 9:19 PM

De laatste tijd fiets ik zoveel met de WAW naar het werk dat de “hoofdauto” van het gezin, een Peugeot 406 Break HDI uit '99 meer stilstaat dan rijdt. Zelfs met dat gevolg dat de accu (die schijnbaar al niet zo best meer was) er na drie weken volledige stilstand de brui aan gaf, maar dat terzijde.

Tijd dus om het autobezit eens te heroverwegen. Wellicht zouden terug kunnen naar slechts 1 auto: beide oude beestjes afstoten en dan 1 nieuwe of jong gebruikte auto terugkopen. We zijn ons dus gaan oriënteren en daarbij kwam ook de Toyota Prius in beeld. Om kort te gaan: halverwege oktober hebben we er één gekocht. Helaas een levertijd van enkele maanden, dus pas begin volgend jaar gaat het feest beginnen.

Dit alles stimuleerde weer om ook de andere hybride weer van stal te halen: de BionX moest maar weer eens gaan werken. In mei had ik het wiel gedemonteerd, omdat er een aantal spaken waren gebroken. Helaas bleek het een hele toer om ergens de juiste maat spaken vandaan te halen. Uiteindelijk heb ik via een Canadese fietsenwinkel een setje van 36 spaken kunnen bemachtigen. Het bleken uiteindelijk gewoon Sapim spaken te zijn, die notabene in België schijnen te worden geproduceerd. Stel je voor: eerst worden ze van België naar Vancouver verscheept, om dan uiteindelijk per vliegtuig terug te keren naar buurland Nederland.....

Vorige week het wieltje overgespaakt en bij de fietsenmaker langs gebracht om netjes op spanning te laten brengen. Gisteren opgehaald en vandaag het hele spulletje weer in de WAW gemonteerd. Wat een genot weer om fluitend vanuit stilstand naar 30 km te acceleren. De laatste tijd begon ik me steeds meer te ergeren aan de infrastructuur (gaten, kuilen drempels, bruggen, scherpe bochten, etc, etc) die je steeds dwingt af te remmen. Met je gewone fiets kun je je tempo gewoon aanhouden maar met de WAW moet je steeds opnieuw vanaf zo'n 20 per uur weer optrekken tot kruissnelheid (35-40 km per uur).

Van de week behoort dit gelukkig weer tot het verleden en wordt het dus weer genieten van stoplichtsprints!! En dan maar wachten totdat ook die tweede hybride in gebruik genomen kan worden. Kan haast niet wachten.

WAW met satellietnavigatie

Sinds eind oktober ben ik in het bezit van een PDA/GSM waarin een geïntegreerde GPS ontvanger is opgenomen. Het betreft de Mio A501. Een mooi handzaam alles in 1 apparaat, dat klein genoeg is om gewoon in je broekzak mee te nemen. De Mio is standaard voorzien van navigatie software van Mio zelf. Voor de auto voldoet dit prima.

Voor in de fiets heb ik een apart stukje software aangeschaft, te weten GPS Tuner. Hiermee kan ik de gereden routes loggen en naderhand terugkijken op bijvoorbeeld Google Earth. Ook kun je van te voren routes uitstippelen en de PDA dan gebruiken als navigatietool.

In de auto wordt de Mio met een zuignap op de voorruit vastgezet. Deze zelfde zuignap gebruik ik ook in de WAW. Ik heb de bodem uit een klein verfblikje geknipt om dit te kunnen gebruiken als montageoppervlak voor de zuignap. Het verfblikbodempje heb ik met siliconenkit “verlijmd“ aan de binnenzijde van de WAW body. Werkt allemaal perfect, ook omdat een volledig gevulde batterij van de PDA het een uur of wat kan volhouden.

Best een grappig gezicht de WAW cockpit: links de control-unit van de BionX, daarnaast de fietscomputer, in het midden een display voor temperatuur en accuspanning en dan rechts de Mio PDA. Je zou bijna vergeten dat we nog gewoon te maken hebben met een fiets.....

Een jaar lang WAWWWWWWWWWWWWWW

De WAW is vandaag precies 1 jaar in mijn bezit. In deze tijd heb ik (gedurende ongeveer 870.000 seconden) meer dan 7250 kilometers in het apparaat weggetrapt. Volgens  mij heb ik daarmee meer kilometers met de WAW afgelegd dan in dezelfde periode met de auto. Ik heb circa 5350 woon-werk kilometers met de WAW gereden en een kleine 2000 kilometer recreatief gefietst.

Al met al komt het er op neer dat ik zo'n 90 keer met de WAW op en neer naar het werk ben gefietst. Dit is ongeveer de helft van het aantal werkdagen (veel ATV dagen en vanaf april vierdaagse werkweek i.v.m. ouderschapsverlof). Met name in de maanden augustus, september en oktober heb ik zeer veel woon-werkritjes met de WAW afgelegd. Met een paar maanden moet de grens van 10.000 kilometer in zicht gaan komen.

Maandtotalen sept en okt 2007: 717 en 822 kilometer

MAANDTOTAAL SEPTEMBER 2007: 717 KILOMETER

Posted on Sunday, November 18, 2007 7:58 PM

Het kilometeraantal van augustus heb ik in september niet kunnen realiseren. Met name door wat minder recreatief te fietsen kwam het maandtotaal uit op 717 km. Nog lang niet gek, wetende dat dit dus voornamelijk middels woon-werk ritjes (11 stuks) bij elkaar is getrapt.

Aan het eind van de maand heb ik een paar dagen niet kunnen fietsen met de WAW, omdat er een probleem met het crankstel was opgetreden. De Shimano trapas bleek niet goed meer vastgeschroefd te zitten in de trapashouder. De laatste tijd was het mij wel opgevallen dat er ergens speling aanwezig moest zijn, maar ik kon niet goed duiden waar het precies aan lag. Echter nu begon ik eens in de zoveel tijd ook een harde tik te horen (en te voelen).

Derhalve het zekere voor het onzekere genomen en de neus van de WAW gedemonteerd om te bekijken wat er nu precies aan de hand was. De shimano cassette heeft waarschijnlijk een flink tijdje al niet goed vastgezeten, want het fijne draad waarmee deze vastgeschroefd zit was “platgeslagen”. Het draad pakte nog wel, maar op het eind draaide de boel dol. Uiteindelijk heb ik besloten de boel met Loctite 270 weer in elkaar te lijmen. Dit lijkt vooralsnog afdoende te werken. Alleen zal ik de trapas waarschijnlijk nooit meer fatsoenlijk kunnen uitbouwen, want volgens mij zit ie nu echt vast.  

Al met al staat aan het eind van de maand de totaalteller op ruim 6000 kilometer.

MAANDTOTAAL OKTOBER 2007: 822 KILOMETER

Wederom weinig recreatief gefietst, of zeg maar liever, helemaal niet. Alle kilometers van deze maand zijn dus woon-werk kilometers. In totaal 14 x met de fiets naar Amsterdam op en neer geweest. Aan het eind van de maand staat de totaalteller hiermee op een kleine 6900 kilometer. 

Maandtotaal augustus 2007: 990 kilometer

Ook aan het eind van de maand augustus is de teller lekker doorgelopen. Verdeeld over 12 woon-werk ritten (van de 18 dagen dat ik gewerkt heb) en elk weekend een recreatieve rit (waarvan 1 van circa 120 kilometer) is het maandtotaal op 990 kilometer uitgekomen. Dat is 95 kilometer minder dan in de recordmaand april 2007, maar voor mijn doen toch een respectabel aantal kilometers in een maand tijd.

Vooraf had ik ingeschat dat ik in de zomer wellicht terug zou grijpen naar mijn gewone fiets, omdat het in de WAW mogelijk te warm zou zijn. Maar geholpen door de matige zomertemperaturen heb ik de WAW dus op 2/3 van mijn forensenritjes kunnen gebruiken.

Nog wel twee spannende momenten meegemaakt. Tot nu is het nagenoeg nooit gebeurd dat autos's mij niet op tijd in het zicht hadden. Bij fietsers gebeurt dit helaas wel vaker, want sommige fietsers blijken tijdens het fietsen met hele andere dingen bezig te zijn dan met opletten. Soms zijn het zelfs tegenliggers die, als hun ogen verbinding zou hebben met de grijze massa in de opslagruimte daarboven, je echt op tijd zouden moeten zien. Maar ja.

In het eerste geval ging het om een auto die afsloeg en daarbij mijn fietspad moest kruizen. De auto had mij net ingehaald en daarbij hadden meerdere inzittenden mij overduidelijk gezien. De bestuurster was schijnbaar niet één van hen, of ze dacht zelf voorrang te hebben. Met een ruk aan het stuur en hard remmen kon ternauwernood een aanrijding worden voorkomen.

Enkele dagen later kwam ik op een T-splitsing aangereden. Op de hoofdweg stopte een auto net voorbij de T-splitsing. Tijd om me af te vragen waarom er op zo'n vreemde plaats gestopt werd had ik niet, want op het moment dat ik naar rechts de hoofdweg opstuurde kwam de auto hard achteruitrijdend op me af. (de bestuurster was de afslag voorbij gereden en beloot dus even achteruit terug te rijden net op het moment dat ik achter haar auto langs wil gaan). Al wegsturend van de auto kwam ik op de andere weghelft terecht, waar gelukkig niemand reed. Vervolgens moest ik nog op twee wielen gaan stuntrijden om de stoeprand aan de andere kant van de weg te ontwijken.

Tja wat kun je beginnen tegen dergelijke situaties? Wellicht een avondcursus gedachtenlezen gaan volgen of een glazen bol kopen om tijdig de stommiteiten van medeweggebruikers te kunnen zien aankomen....

Totaal met WAW 5345 kilometer gereden.

5000 km grens gepasseerd en nieuw record woon-werk

Wederom lange tijd geen bericht op deze blog. Gelukkig betekent dat geenszins dat er niet meer met de WAW gefietst wordt. Niets is minder waar; na de wat magere zomermaanden juni en juli met resp. 344 en 275 kilometer, belooft augustus echter weer een topproductie op te leveren. De teller staat inmiddels op net geen 700 kilometer.

Vanochtend heb ik tijdens mijn woon-werk rit weer een mijlpaal (of moet ik zeggen: kilometerpaal) bereikt: ik heb ondertussen met de WAW 5000 kilometer afgelegd.

Een tweede mijlpaal bereikte ik vanmiddag op de terugweg. De gemiddelde snelheid over het traject naar huis van 29,3 kilometer bedroeg 33,3 km/h. De afstand werd daarmee binnen de 53 minuten afgeraffeld. Op zich was het niet de bedoeling om er zo'n snelle rit van te maken, echter na een kilometer of 5 dook er een zeer goed getrainde racefietser op. Dit heerschap was in de stad lastig bij te houden (de racefiets is toch beter geschikt voor het gooi en smijtwerk in de stad). Ik heb hem een tijdje gevolgd, waarbij mijn snelheid duidelijk hoger lag dan normaal in de stad. Bij de Rai reed ik de man die me ondertussen in de smiezen had gekregen voorbij met een gangetje van ruim boven de 45 km/h.

Bij de brug over de Amstel was hij echter in het voordeel (lager gewicht) en hij spurtte dan ook weg in een poging mij te lossen. Aan de ander kant van de brug hing ik echter alweer in zijn wiel (daar was ik in het voordeel met mijn gewicht en stroomlijn). In de bocht na het fietspad moet ik echter veel meer vaart minderen, omdat de bocht door mijn lage zit erg onoverzichtelijk is.Weer probeerde hij mij los te rijden waarbij zijn snelheid opnieuw opliep tot boven de 40 per uur. Gelukkig kan ik in de WAW best een tijdje lang een snelheid van boven de 45 km/h volhouden en dus snelde ik hem na een paar honderd meter alweer voorbij. Bij het viaduct over de A2 scheidden vervolgens onze wegen en kon ik het iets rustiger aan gaan doen.

Het gemiddelde was ondertussen echter dusdanig hoog dat het interessant werd om het tempo er wat in te blijven houden. Hiermee werd ik een handje geholpen toen ik in Weesp arriveerde. Bij een stoplicht trof ik daar een Alleweder en wederom een wielrenner die er zin in bleek te hebben. De alleweder trok pittig door en al snel reed een mooi treintje van een alleweder, een wielrenner en mijn persoontje. Met snelheden van net boven de 40 km/h ging het langs de provinciale weg. Wederom een goed getrainde wielrenner dus.

Na een kilometertje vond ik het tijd om er langs te gaan. Best spannend om op een relatief smal fietspad een andere velomobiel in te halen met ruim 40 op de klok. In het voorbijgaan groette ik mijn medevelomobilist en reed ik hem voorzichtig voorbij. Daarna het gas erop tot 47 km/h en kijken of er gevolgd werd. Tot mijn genoegen werden de beide heerschappen steeds kleiner in mijn spiegeltjes. Goed voor mijn moraal en goed voor het gemiddelde..... 

Trouwens, naast het ontvangen van de verbaasde blikken van medeweggebruikers blijft ook het stukrijden van wielrenners een zeer geliefde bezigheid in de WAW. Afgelopen weekend reed ik bij Soestdijk langs een groepje van 6 wielrenners die natuurlijk aanpikten toen ik ze met 36 per uur voorbijreed. Het leukst is het om vervolgens heel langzaam steeds 1 kilometertje per uur harder te gaan rijden om zo uit te testen tot hoever ze het volhouden. Bij 44 km/h zag ik ze in mijn spiegeltje afhaken. Om het moraal van de jongens dan echt te knakken gooi ik er pas dan nog een schepje bovenop (in dit geval tot 48 km/h) om het gat heel snel groot te maken. Je ziet ze dan dubbel zo snel klein worden; 1 keer in je spiegeltje en 1 keer omdat ze zich dan opeens heel klein voelen worden..... Heerlijk!!! 

Vandaag (21 augustus) 59 kilometer gefietst. Totaal met WAW 5045 kilometer gereden.

Een echte die-hard.

Lange tijd sinds het vorige bericht. Reden hiervan is dat ik maar weinig gefietst heb de laatste tijd. Ik heb ik juni enkele weken halve dagen gewerkt (niet de moeite waard om dan met de fiets te gaan) en ben ook nog een week voor het werk naar Duitsland geweest. Zondag de 17e heb ik nog wel een leuk rondje gereden van 83 kilometer (via Wilnis naar Nieuwkoop, vandaar naar Zwammerdam en vervolgens door Bodegraven en Woerden weer richting Wilnis). Op 19 juni nog een woon-werk rit en daarmee was voor juni de koek op. Het maandtotaal kwam hierdoor op een schamele 319 kilometer. Komende maand zal het wel niet veel meer worden, want onze vakantie zit eraan te komen.

Gisteren na twee weken dus eindelijk weer een woon-werkrit. Dan kun je toch wel merken dat je (te) weinig gefietst hebt de afgelopen tijd; het gaat allemaal net even wat minder makkelijk dan gewend...

Op de terugweg ontwaarde ik bij de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal in mijn spiegeltje een object dat niet kleiner werd, maar juist groter. Een vreemde gewaarwording kan ik wel stellen, zeker omdat het een fietser betrof. Naar beneden het tallud af dus maar even flink doorgetrapt (55 km/h), maar doordat even verderop het stoplicht mij ophield haalde hij mij uiteindelijk bij.

De man kwam naast mij rijden en groette mij vriendelijk. Vervolgens maakt hij een gebaar in de trant van : ”Ga jij maar voor”. Zo gezegd zo gedaan. Het spel kon beginnen, want de man leek maar 1 doel te hebben: het bijhouden (en liefst voorbij rijden) van die banaan. Langzaam voerde ik de snelheid op onderwijl in mijn spiegeltje kijkend wanneer mijn slachtoffer zou afhaken. Omdat ik de snelheid vrij rustig opvoerde moest hij gedurende wat langere tijd stevig doortrappen en ik verwachtte dan ook dat hij wel zou afhaken voordat ik de 40 km/h zou bereiken.

Echter bij die snelheid hing ie echter nog steeds in mijn wiel. 41, 42, 43, 44 en nog steeds niet los. Een echte Die Hard dus, die echter waarschijnlijk ondertussen wel op zijn tandvlees aan het rijden zou zijn. Tijd dus om het af te maken. Even flink aanzetten en hop naar de 49 km/h. En ziedaar, het vertrouwde beeld van het steeds kleiner wordende stipje in het spiegeltje. Ik heb de man daarna niet meer teruggezien. Blijft leuk, wielrenners de “vernieling” in rijden.

Zondag (17 juni) 83 km gereden, di (19 juni) 59 km gereden, di (3 juli) 59 km gereden. Totaal met WAW 4114 kilometer gereden.

Nieuwe topsnelheid: 72 km/h

Sinds Cycle Vision heb ik weinig meer gefietst, vandaar dat er hier ook geen berichten meer zijn verschenen. Door omstandigheden is het drie weken lang niet mogelijk om met de WAW naar het werk te gaan en moet ik het dus hebben van recreatieve ritjes in plaats van het forenzen. Volgende week is die periode voorbij en verwacht ik weer meer kilometers te gaan rijden.

Afgelopen zondag heb ik in de benauwde warmte een intervaltraining gedaan. Het schijnt zo te zijn dat er een aantoonbare relatie bestaat tussen het maximale vermogen dat je tijdens het fietsen kunt leveren en de prestaties die je kunt leveren in een tijdrit. Zo is uit onderzoek gebleken dat als je je piekvermogen traint d.m.v. korte sprintintervalen (30 seconden) dat dan je basissnelheid tijdens langdurige inspanningen op een hoger nivo komt te liggen. Ik ga me dus maar een week of wat bezighouden met dergelijke intervaltrainingen.

Zondag heb ik drie sprintjes getrokken met steeds daartussenin 4,5 minuut herstel. De eerste twee sprintjes gingen tot 55 km/h. Bij de derde kwam ik tot slechts 53 km/h. Toch wel zwaar, maar ik hoop dat door het vaker te gaan doen er toch een soort gewenning gaat optreden.

Gisteravond besloot ik ook nog even een blokje om te gaan. Het plan was om lekker rustig een rondje door de Flevopolder te gaan rijden. De hartslag heb ik zo rond de 145 bpm gehouden en het gemiddelde van het rondje kwam uit op 32,1 km/h. Slechts op een plek kon ik het niet opbrengen de handrem erop te houden en dat was bij het de polder inrijden vanaf de Stichtse Brug bij Huizen. Toch eens kijken of de topsnelheid scherper gesteld kon worden. Nu het antwoord is JA!. Liefst 9 km/h harder dan mijn oude record dat toch al op een niet lullige 63 km/h stond. Tja, 72 km/h in je fietsje, dat is toch wel een superkick!

Zondag (10 juni) 33 km gefietst, dinsdag (12 juni) 57 km gefietst. Totaal met WAW 3913 km gereden.  

Bijzondere Cycle Vision records?

De uitslagen van Cycle Vision zijn ondertussen online: http://www.ligfiets.net/agenda/race.php?id=221 . Het blijkt dat mijn broertje uitstekend handmatig kan timen. In het begin van de race stond hij pal langs de start-finish lijn en lagen de afwijkingen t.o.v. de transponder binnen enkele tienden. Later stond hij wat verder weg en moest wat meer gokken, waardoor de afwijkingen soms net iets groter waren.

Hoe dan ook de uitslag in de uitslagenlijst sluit hiermee precies aan bij wat ik zelf al berekend had: 40,2 km/h gemiddeld. Ik ben daarmee, ondanks mijn lekke band gedurende de laatste 20 minuten van de race, op de 60e plaats geëindigd. In totaal deden er 130 rijders mee. De langzaamsten reden net boven de 25 per uur, de snelste net onder de 55 kilomter per uur (54,1 op precies te zijn).

Dan de hypothetische situatie waarin de band niet lek gegaan zou zijn: als ik de geëxtrapoleerde berekening gebruik (zie mijn vorige Post) dan zou ik met de resulterende 43,3 km/h op de 32e plaats zijn geëindigd. Slechts 21 rijders reden overigens een snelste ronde die sneller was dan mijn snelste rondetijd (48,13 gemiddeld).

Ik denk overigens wel dat ik een aantal bijzondere 1-uurs records in handen heb;

1. Niemand heeft langer over de 1-uursrace gedaan dan ik: door het repareren van het lekke bandje kwam ik pas na iets meer dan 90 minuten over de finish!!!

2. Geen rijder kende een groter verval dan ik: Van ruim 48 km/h in het tweede rondje naar amper 5 km/h in het laatste rondje.

3. De traagste ronde zal wel op mijn naam staan.

4. De snelste ronde met een bijna volledig platte band (rond de 32 km/h) behoort mij mogelijk ook toe.

Tidrit Cycle Vision: de man met de hamer..... bleek een lekke band

Vandaag was het zover; de uurstijdrit van Cycle Vision stond op het programma. Ik had de WAW vrijdagochtend naar het werk gefietst en deze daar laten overnachten. Na het oppikken van de fiets arriveerden we ruim op tijd bij de Wielerbaan in Sloten. Aldaar de bandjes nog wat extra opgepomt (voor 7 bar, achter 6). Daarna present melden en de stickers met startnummer en de transponder op de WAW geplakt.

Om 9:37 zou ik mogen starten. Probleem was echter dat ik me nauwelijks warm had gereden en het niet prettig is direct vol aan de bak te moeten. Helemaal niet als ook nog eens blijkt dat de start vlak voor het viaduct in de baan is gepositioneerd. Dit viaduct is een steil rotding. Maar ik kwam boven en nadat ik me aan de andere kant naar beneden had gestort kwam de snelheid er meteen lekker in. Het eerste rondje ging, ondanks de staande start met een gemiddelde van maar liefst 46 km/h. Rondje 2  was de snelste ronde met 48,1 gem. Daarna moest ik het rustiger aan gaan doen. Tot en met ronde 5 bleef het rondegemiddelde echter boven de 45 per uur.

Door mijn koude en (te) snelle start had ik het wel erg zwaar, maar aan de andere kant lijkt langzaam beginnen mij ook niets. Het goedmaken van een (te) langzame start is ook verdomde lastig. Tussen ronde 5 en 9 zakte het rondegemiddelde verder terug tot net onder de 43 per uur, om vervolgens iets te stabiliseren; ronde 12 ging ook nog in 42 km/h. Het overall gemiddelde lag toen nog op 44,5 km/h. Ik hoopte dit tempo nog enige tijd vast te kunnen houden, maar dat zat er niet in.

Ik kreeg in ronde 13 namelijk de indruk dat ik de man met de hamer aan het tegenkomen was; opeens was die er. De snelheid raakte er steeds meer uit. Deelnemers die ik zojuist nog voorbij had gereden reden op hun beurt mij weer voorbij. Mijn hartslag liep daarbij omgekeerd evenredig op met het afnemen van de snelheid. Ronde 13 met 39 km/h, ronde 14 met nog geen 37 km/h, daarna 33,7. Dit was geen normaal verval meer. Bijna alle bochten op de baan lopen naar links en met name in de bochten kwam ik voor geen meter meer vooruit.

Meerdere malen spookte het door mijn hoofd de pijp aan Maarten te geven, want als iedereen je voorbij rijdt alsof je stilstaat voel je je in zo'n snelle fiets toch wel behoorlijk lullig. Maar opgeven is ook zo wat. Pas tegen het eind van rondje 16 (met nog maar 32,6 gem) besefte ik wat er aan de hand moest zijn: de WAW bonkte er rechtsvoor op los; zou ik lek hebben gereden? Was dat de reden dat ik de laatste rondjes het idee had dat ik een hele mud aardappelen achter me aan aan het slepen was?

Dat ik nog geen ervaring heb met lekke banden tijdens het rijden hielp niet bij het onderkennen van de oorzaak van mijn verval en het rare was dat de WAW met 30+ in de bochten wel zwaar stuurde maar niet ging dweilen. Toen ik aan het eind van de ronde de startfinishlijn passeerde om mijn laatste ronde in te gaan (ruim 57 minuten gereden) keek ik daarom nog vertwijfeld naar het publiek, maar dat stond allemaal aan de linkerkant van de baan, dus niemand zag dat ik RV met een platte band reed en kon mijn vermoeden dus bevestigen.

De laatste keer de brug op stond ik bovenaan zowat stil, zo langzaam ging het. Uiteindelijk besloot ik dat verder rijden geen optie was en dat ik daarmee wellicht mijn hele voorwiel zou slopen. In de eerste bocht na het viaduct de WAW aan de kant gezet en ja hoor: rechtsvoor zo plat als een dubbeltje. Na 3800 km pas de tweede lekke band en dan natuurlijk precies tijdens CV. Overigens had ook de kmteller van mijn fietscomputertje onderweg de geest gegeven. Van tevoren denk je dat als je al een paar duizend km zonder problemen rondrijdt, dat dan die paar km's van de tijdrit er wel even bijkunnen. Schijnbaar niet dus.

De binnenband had naast het lek waarmee de ellende begon nog een viertal extra lekken opgelopen, doordat de binnenband ter plaatse van het ventiel klem was gaan zitten tussen velg en buitenband. Ik had mijn plakspulletjes en mijn fietspomp gewoon meegneomen in de WAW, maar plakken bleek dus geen optie. Dus een nieuwe binnenband (door de hulptroepen aangeleverd, toch handig om ook de telefoon mee te nemen) in de eveneens beschadigde buitenband gepropt om de laatste ronde te kunnen afleggen. Al met al heeft de laatste ronde hierdoor iets van een half uur gekost, maar ik het het uur hiermee wel vol gemaakt.

Bij het ingaan van de laatste ronde had ik er 40 km opzitten en moest ik nog iets van 2,5 minuut rijden. Het gemiddelde lag op dat moment nog op 41,8. Echter, als de berekende kmstand na precies één uur gebaseerd wordt op het gemiddelde van het laatste rondje dan zal ik wel met een snelheid van iets van 40,2 in de eindrangschikking worden opgenomen. 

Voor de gein heb ik nog wel even gesimuleerd wat het effect geweest zou zijn als ik niet lek gereden zou zijn. Uitgaande van een stapsgewijs verval naar uiteindelijk 40 km/h in de laatste ronde, zou ik op 43,3 km/h gemiddeld zijn uitgekomen. Dit stemt mij op zich best tevreden, immers mijn streven was om in ieder geval boven de 40 per uur gemiddeld te rijden. Dat ik ooit nog eens ruim 43 km in een uur tijd op eigen kracht in een fiets zou afleggen is iets wat ik me enige tijd geleden niet had kunnen voorstellen. 

Ik ben erg benieuwd naar de officiële uitslagen (alle bovengenoemde gegevens zijn gebaseerd op doorlopende rondetijden metingen door mijn broer die mij samen met mijn zoontje heeft staan aanmoedigen). Op welke plek zou ik geëindigd zijn met een gemiddelde van net boven de 43 per uur?

Gezien de extreme inspanning die ik het laatste deel van de race heb moeten verrichten, heb ik maar besloten de 100 km wedstrijd van morgen te laten voor wat ie is. Ik had vooraf uberhaupt twijfels of het verstandig was me hiervoor in te schrijven. Wellicht dat als mijn voorbereiding optimaler zou zijn geweest dat dit wel had gekund. Ik heb in mei relatief weinig gefietst (nog net geen 500 km) door veel vrije dagen op het werk en ook het griepje van drie weken geleden.

Daarentegen is het me wel zo goed bevallen dat ik er sterk aan denk om volgend jaar weer mee te doen. Ik heb een hoop geleerd en de wedstrijd van twee kanten meegemaakt; eerst reed ik zelf velen voorbij, later werd ik zelf door bijna iedereen voorbij gereden. De kick van dat eerste is echter een sterke motivator om het volgende keer opnieuw te proberen. Met een betere voorbereiding moet de tijdrit sneller kunnen en kan ik daarna wellicht ook nog de lange wedstrijd meerijden. En dan maar hopen dat het pechduiveltje niet opnieuw toeslaat......

Laatste puntjes op de i

Komende zaterdag ga ik meedoen aan de 1-uurs tijdrit op het jaarlijkse ligfietsevenement Cycle Vision dat dit jaar wordt gehouden op de wielerbaan in Sloten (Amsterdam). Vandaag was het tijd voor een generale repetitie. Afgelopen weekend had ik nog wat laatste voorbereidingen getrof'fen; de beide voorlampen van de WAW heb ik van een geimproviseerd aerodynamisch omhulsel voorzien, de hoofdsteun is gedemonteerd (ivm de verplichting een helm te dragen) en een 12 Volt autoventilatortje heeft een plek gekregen in de WAW.

Tegen 13.00 uur ging ik op pad. Het begon net een beetje te miezeren, dus het was niet verkeerd dat ik met kap op reed. Ik was benieuwd of het hieronder uit te houden zou zijn bij langere tijd flink doortrappen. Eerst weer naar Loenersloot om daar eerst een stuk richting Breuekelen te rijden. Bij het pondje over het kanaal gedraaid, de helm opgezet en de ventilator ingeschakeld. Vervolgens het gas erop.

Nou dat ging niet verkeerd. Na 14 minuten was “de weg op” en arriveerde ik in Driemond. De lichte wind in de rug droeg bij aan de het voor mij hoogste gemiddelde tot nu toe: 47,1 km/h. Bij Driemond gekeerd en daarna weer richting Loenersloot. Aldaar besloot ik door te rijden tot aan de volgende brug, die bij Breukelen. 19 minuten volle bak gereden met een gemiddelde van 43,8. Al met al dus 33 minuten op hoge snelheid gereden met een overall gemiddelde van 45,2 km/h. De totale rit van ruim 55 km was in 88 minuten geklaard; 37,8 gemiddeld!

Nu is het maar de vraag of de baan in Sloten het mogelijk maakt constante snelheden te rijden zonder veel te hoeven inhouden voor bochten. Mijn verwachting heb ik dan ook maar naar beneden bijgesteld; alles wat ik harder rij dan 40 km/h gemiddeld is denk ik meegenomen. Nu maar een paar daagjes rustig aan en even flink aan de pasta, rijst en aardappelen. Koolhydraten tanken!!

Lekker lek

Afgelopen dinsdag weer geforenst naar Amsterdam. Ging wel OK. Voor donderdagavond had ik weer een trainingsritje voor Cycle Vision in gedachten. Eigenlijk te snel na het eten ging ik op pad richting Amsterdam Rijnkanaal om aldaar een paar keer op en neer te gaan rijden tussen Loenersloot en Driemond. Het liep niet echt naar tevredenheid. Richting Driemond had ik de wind tegen en het gemiddelde over een tijdvak van 10 minuten lag daarbij op een teleurstellende 38,6 km/h. In de buurt van Driemond even rustig aan en omdraaien maar. Vervolgens wind in de rug en met 43,8 km/h retour.

Daarna wilde ik bij Loenersloot even rustig uitrijden, maar ja, als er auto's naast je gaan rijden om te kijken hoe hard je gaat, dan wil je ook wat laten zien. Dus even doorgesneld naar 58 km/h. Toen ik daarna nog 47 km/h op mijn tellertje reed, kwam de bestuurder naast mij rijden en complimenteerde mij met mijn snelheid: “Je rijdt nu gewoon boven de vijftig man!”. Even daarvoor moet hij dus net boven de 60 op zijn teller hebben gehad.

Uiteindelijk gekeerd en weer rustig tegen de wind naar Loenersloot. Aldaar opnieuw volle bak naar Driemond. Nu 37,7 km/h gemiddeld. Terug 42,9 km/h. Over de veertig tempo-minuten lag het gemiddelde op 40,8 km/h, hetgeen lager is dan bij de eerste training. Of het aan het griepje ligt, het te snel na het eten gaan fietsen, het tijdstip van de dag of aan de fiets (de olie op de ketting leek wel ingedikt tot een taaie vettige massa en de sporing is al een tijd niet gecontroleerd), ik weet het niet. Maar kijken hoe het de volgende keer (waarschijnlijk tweede Pinksterdag) gaat.   

Vrijdag het forensen als herstelrit gebruikt. 's Ochtends kon ik me prima inhouden en met een gemiddelde harslag van onder de 120 ben ik met 28 gemiddeld naar Amsterdam gereden. 's Middags wachtte mij een verassing toen ik mijn geparkeerde fiets weer in beweging zette. De band linksvoor bleek lek. Waarschijnlijk mijn eigen schuld, want 's ochtends had ik in het Vondelpark nog in mezelf zitten mompelen dat het wel eens tijd werd voor een eerste lekke band. Ja en als je dan vergeet af te kloppen., dan is dat zo geregeld..... 3622 km had het geduurd voordat dit mini-leed mij voor het eerst trof.

Maar op zich wel lekkere manier van het ontdekken van een lekke band. Beter bij aanvang van je rit, dan onderweg. Op kantoor werd vreemd opgekeken toen ik al strandbal opblazend kwam melden dat ik nog even een lekke band moest plakken. De relatie tussen de strandbal en de lekke band werd pas duidelijk toen ik liet zien dat de bal als krik fungeert, zodat het voorwiel eenvoudig gedemonteerd kan worden. Verbazing ook toen ik een flink formaat pomp uit mijn fiets naar boven haalde. Gekscherend werd gesteld dat ze niet vreemd zouden opkijken als ik de volgende keer een hele compressor tevoorschijn zou toveren. Enfin, het bandje was snel geplakt en ik kon weer op weg. 

Terug heb ik me het eerste stuk in kunnen houden, maar onderweg deden zich toch weer omstandigheden voor die er voor zorgden dat ik mijn goede voornemens moest laten varen. Bij Weesp draaide een trekkertje de provinciale weg op en deze reed 45 km/h. Ik reed iets langzamer, maar toen de tweede vrachtwagen in de rij naast mij kwam rijden kon ik het niet laten weer gas te geven.

Naast de vrachtwagen reed ik het gaatje dat naar zijn voorganger was ontstaan weer dicht. Tussentijds moest ik nog wel een keer flink van het gas af omdat twee naast elkaar fietsende dames het fietspad voor zich opeisten. Ongevoelig voor mijn geclaxoneer fietsten zij onverstoorbaar naast elkaar door. Ik passeerde ze uiteindelijk maar met 1 wiel door de berm, onderwijl luid claxonerend. Ze zullen wel geschrokken zijn, waarna ze waarschijnlijk mij hiervan de schuld hebben gegeven.  

De adrenaline pompte er ondertussen lustig op los dus ik besloot de vrachtwagen die nog verder naar voren reed ook maar te gaan inhalen. Met 52 km/h op de teller was dat klusje al snel geklaard. Binnen notime was ik bij de afslag naar mijn woonplaats Nederhorst den Berg en kon ik weer een hele rits automobilisten in verwondering achterlaten. Daar doe ik het voor!

Vlak voor Nederhorst stond de brug naar de Spiegelplas weer eens open. Tijdens het wachten stelde zich een scooter achter mij op. Weer begon het te kriebelen, want het plagen van scooters en bromfietsers is ook een heel leuk spelletje. Ik dook snel onder de opengaande slagboom door omdat een scooter nu eenmaal sneller op snelheid is. Toen ik 40 reed kwam hij mij langzaam voorbij en kon ik makkelijk aanhaken. Met 47 km/h bleef ik vervolgens in zijn wiel hangen. De man opgelaten, ik blij en de ons passerende automobilisten verbaasd....

Dinsdag (22 mei) 58 km gefietst, donderdag (24 mei) 54 km gefietst, vrijdag (25 mei) 58 km gefietst. Totaal met WAW 3652 kilometer gereden.

Grrrrrriep

Vorige week zaterdag ging mijn lichamelijke gesteldheid plotsklaps hard achteruit. Een (lichte) griep bleek mijn deel te zijn. Zondag en maandag de gehele dag niets anders dan ziek in bed gelegen en heel veel geslapen. De dagen daarna ging het langzaam weer wat beter. Donderdag een klein rondje van 30 km gefietst om de beentjes los te houden, maar eigenlijk was het lijf daar nog niet helemaal klaar voor. Gisteren voelde ik me zodanig hersteld dat ik een ritje van ruim 50 km weer aandurfde. Lekker rustig aan gedaan. Morgen eindelijk weer in de fiets naar het werk en dan maar eens kijken of ik tegen het einde van de week weer eens echt op de pedalen kan gaan staan. Al met al baal ik toch wel weer van dit griepje, want het verstoort mijn “voorbereidingen” voor Cycle Vision. Maar ja, altijd toch nog beter dan in het weekend van Cycle Vision zelf ziek worden.

Donderdag 17 mei 30 km gefietst, zondag 20 mei 53 km gefietst. Totaal met WAW 3481 km gereden.

Ook zonder BionX kan het hard gaan

Afgelopen week twee keer met de WAW op en neer naar Amsterdam geweest. Je mist de BionX dan wel in de zin dat het acceleren en heuvelop rijden duidelijk meer moeite kost. Het feit dat het voortandwiel nu 60 tandjes telt, helpt daar ook niet bij. Maar op zich is het goed te doen en valt het snelheidsverschil nog wel mee, het gemiddelde komt ongeveer 1 km/h lager uit en de gemiddelde hartslag ligt 5 tot 10 slagen hoger.

Na het mooie weer van de afgelopen weken besloot de natuur nu om de schade in te halen. Beide dagen kon ik heen droog over komen, maar vooral dinsdagmiddag was dat een ander verhaal. Dankzij www.buienradar.nl wist ik een beetje wat me te wachten stond, maar op het moment dat de hemelsluizen daadwerkelijk open gingen kwam ik tot de ontdekking dat een duikbril en snorkel eigenlijk tot de standaard uitrusting van de WAW (in cabrio-toestand welteverstaan) zouden moeten behoren. Een duidelijk gevalletje van waterfietsen......

Voordeel is wel dat je uit de wind zit en maar gedeeltelijk nat wordt. Echt koud krijg je het dan ook niet als je een flinke bui over je heen krijgt. Op donderdagmiddag regende het slechts lichtjes en op zich beviel me dit wel. Ik had namelijk besloten de terugreis naar huis als trainingsritje te zien en ben dus flink tegen de pedalen gaan duwen, zodra ik de stad achter me liet. Deze 24 kilometer gingen met een gemiddelde van 37 km/h. Op de 3 intervallen (in totaal 27 minuten) waar in echt tempo maakte lag het gemiddelde op 39,6. Lager dan van vorig weekend, maar ton reed ik op een stuk weg zonder opstakels.

Tijdens het derde interval had ik de stevige Westenwind lekker in de rug. Binnen notime stond er een snelheid van boven de 50 km/h op de teller en ik besloot daarom om maar eens te testen of het grotere voorblad echt hogere snelheden zou toelaten. Het verkeer naast me op de N201 stroopte weer eens op waardoor men net boven de 50 km/h reed. Dan wordt het past echt leuk, want het geeft een geweldige kick als je in je fietsje auto's voorbij kunt rijden die al met dat soort snelheden rijden. Uiteindelijk stopte de teller pas op 63 km/h!! Daarna was ik nog in staat om enkele kilometers net onder de 50 km/h te rijden. Over 3 kilometer provinciale weg kwam het gemiddelde daardoor op 50,1 km/h uit.  

Dinsdag (8 mei) 59 km gefietst, donderdag (10 mei) 62 km gefietst. Totaal met WAW 3398 km gereden.

Even zonder BionX

Na mijn ritje van vorige week zondag besloot ik om het grote 60 tands voorblad te monteren. Tijdens deze werkzaamheden ontdekte ik dat er een slag in het achterwiel zat. En dat terwijl ik enkele weken geleden het wieltje kaarsrecht had gemaakt en de spaakjes wat had gespannen. Nadere inspectie leerde dat er liefst 5 spaken waren gebroken, vlak achter de kop. Alle vijf de spaken zitten rechts en zijn zogenaamde trekkende spaken.

Of het breken te maken heeft met mijn werkzaamheden aan de spaken, ofdat het anders ook wel gebeurd zou zijn is een vraag die wel nooit beantwoord zal worden. Dan de blik maar weer richten op de toekomst en het wieltje herstellen. De plaatselijke fietsenmaker raadde mij aan om het hele wiel opnieuw te spaken, zijn ervaring is dat als er zoveel spaken zijn gebroken de rest vaak vrij snel gaat volgen. Probleem echter is dat de betreffende spaken niet door hem besteld konden worden. Het betreft een hele incourante korte maat (172 mm) die bijna nergens te krijgen is. Ik heb richting de importeur van BionX en de bouwer van de WAW de vraag nog uitstaan of zij aan een set spaken kunnen komen. Velomobiel.nl kan ze ook niet leveren, maar bood wel een andere oplossing; zelf spaken maken door lange spaken in te korten en op het eind schroefdraad te rollen. Nog maar even afwachten hoe we dit het makkelijkst kunnen oplossen.

Om toch te kunnen rijden besloot ik om een standaard 26 inch mountainbike wieltje aan te schaffen. Mijn Shimano freewheel is hierop over te zetten, dus geen gedoe met het aanbrengen van een nieuwe ketting. Om het wieltje heb ik vervolgens een Schwalbe Big Apple 2.00 heen gelegd, zodat ik ook eens kan kijken of deze band meer comfort oplevert. Nadat de WAW bijna de gehele week in gedeelde toestand in de achtertuin had gestaan was het zaterdagmiddag tijd voor een korte shake-down. Ik had namelijk ook nog een kogelkopje linksvoor vervangen (die al speling vertoonde) en tevens de veerpoot aan die kant gesmeerd, omdat ik steeds een piepgeluid hoorde. Bij het weer monteren van de veerpoot bleek echter dat het piepen werd veroorzaakt door het schuren van de voorremkabel in het gat waar deze van binnen naar de wielkuip loopt. Alles bleek OK.  

Van de week heb ik mij ingeschreven voor de uurstijdrit en de 100 km wedstrijd van Cycle Vision (het jaarlijks terugkerende ligfietsevenement, dat dit jaar op 2 en 3 juni op de wielerbaan Sloten te Amsterdam wordt verreden). Bij dit evenement is trapondersteuning vanzelfsprekend taboe, dus het komt wat dat aangaat niet slecht uit dat de BionX buiten bedrijf is.

Ik heb voor mezelf een trainingsschemaatje in elkaar gezet dat met name gericht is op de uurstijdrit van zaterdag 2 juni. Of ik hierna nog puf heb om op zondag de 100 km wedstrijd te rijden zal overigens nog maar moeten blijken. Het schema voorziet in het stapsgewijs opvoeren van het aantal intervallen dat gereden wordt op wedstrijdsnelheid. Al google-nd kwam ik erop uit dat mijn hartslag tijdens de uursrace zo rond de 165 slagen per minuut zou moeten kunnen liggen. Als het goed is is dit langdurig vol te houden zonder dat verzuring optreedt.

Vanochtend heb ik mijn eerste trainingsritje gereden. Eerst al warmrijdend naar Driemond en vanaf daar langs het A'dam-Rijnkanaal naar de brug bij Loenen 10 minuten rijden met een hartslag van 165 bpm. Dan even 5 minuutjes iets rustiger aan (150 bpm) en dan hetzelfde stuk weer terug op 165 bpm. Vervolgens van Driemond weer rustig uitrijdend naar huis.

Het resultaat viel mij niet tegen: heen 40,6 km/h bij een hartslag van 163. Tijdesn het rijden met een velomobiel is bijna niet te merken hoe de wind nu precies staat. Hetzelfde stuk terug ging echter sneller (44,2 bij 166 bpm), dus heen heb ik wat tegenwind gehad en en terug wat windvoordeel. In totaal dus 20 minuten op snelheid gereden met een gemiddelde van 42,4 en een gemiddelde hartslag van 164.

Het gehele trainingsritje bedroeg 38,7 kilometer en met een gemiddelde van 35,75 km/h was in na precies 65 minuten weer thuis. Op het talud van het A'dam Rijnkanaal naar beneden nog even 58 km/h gereden, hetgeen mij weer de nodige verbaasde blikken opleverde van het verkeer naast mij op de N236. Blijft leuk! 

Vandaag 39 km gereden. Totaal met WAW 3277 km gereden. 

Maandtotaal april 2007: 1086 kilometer

In analogie met de aprilrecords ten aanzien van het weer (record warm, zonnig en droog) kan ik voor deze maand ook diverse records optekenen: meer dan 1000 km met de WAW gefietst. 1086 om precies te zijn. Trek dat door naar een heel jaar en je zou 13000 kilometer op de teller hebben staan. Een volgend record is dat bijna driekwart (11 uit 15) van de woonwerkritjes met de fiets afgelegd zijn, waardoor de auto deze maand veel minder kilometers heeft gemaakt dan de WAW. Als derde record kan het maandgemiddelde worden genoemd dat op 31,4 km/h is uitgekomen. en last but not least; de topsnelheid is een haartje scherper gesteld en staat nu op 60 km/h.

Nu zijn records er om gebroken te worden, maar ik heb toch zo mijn twijfels of dit snel het geval zal zijn. De komende maanden zal ik minder woon-werkverkeer hebben tengevolge van mijn ouderschapsverlof, diverse vrije dagen in mei (1 mei, Hemelvaart, Pinksteren) en verlof voor vakantie en het oppassen op de kids (tijdens de vakantie van mijn ouders, die normaal diverse dagen per week oppassen). In mei blijven er hierdoor slechts 14 potentiele forensdagen over, in juni 11 en juli maar 6. Zal wel enige tijd duren dus......

Onderweg naar Mars

Vrijdag kwam ik tot de ontdekking dat ik nog 180 meter moest rijden om in de maand april de 1000 kilometer grens te passeren. Derhalve weer vroeg uit de veren om tegen 9 uur vanochtend op pad te gaan. Na wat wikken en wegen besloot ik dat ik de kant van de Utrechtse Heuvelrug op zou gaan. Eerst naar Hilversum, vandaar richting Baarn, dan langs Paleis Soestdijk en de buitenkant van Soest naar de zandverstuivingen bij Soestduinen. Vandaar richting Maarn gereden en daarna via Austerlitz naar Zeist. Vervolgens via Den Dolder en Maartensdijk weer terug naar Hilversum.

Met die 180 meter kwam het dus meer dan goed, het werden er uiteindelijk 85860. Onderweg natuurlijk de nodige pukkeltjes (we hebben het per slot van rekening over een Heuvelrug), wat het mogelijk maakte de topsnelheid weer iets scherper te stellen. Op een mooie asfaltweg langs de Leusderheide (zie ook de gallery) kwam er 1 km/h uur bij, zodat 60 km/h nu mijn record is. De te hoge trapfrequentie blijft de beperkende factor en ik overweeg dan ook het grootste voorblad te gaan vervangen door een groter exemplaar. Op de doorgaande stukken gebruik ik op kruissnelheid (circa 38 km/h tegenwoordig) alleen nog de twee zwaarste verzetten.

Onderweg in Zeist moest ik even stoppen voor een stoplicht, waar al een wat oudere man stond te wachten. Pas na een tiental seconden merkte hij mij op en stelde mij de vraag “Onderweg naar Mars?”. Ik keek de man niet begrijpend aan, waarna hij stelde dat ik toch zeker al op de maan geweest moest zijn met mijn voertuig. Ik moest lachen en antwoordde dat dit nog niet het geval was, maar dat ik hard zou blijven oefenen om dit een keer tot realiteit te maken. Toen het stoplicht op groen sprong liet ik de man in verwondering achter.

Vandaag 86 km gereden, totaal met WAW 3239 km gereden.

From a different galaxy

Het was weer druk in de stad de afgelopen dagen. Het extreem mooie weer -voor deze tijd van het jaar- maakt dat heel Amsterdam er op uit lijkt te trekken. Favoriet zijn natuurlijk de parken. In het Rembrandtpark, maar vooral in het Vondelpark is het dan erg druk. Het is dan oppassen geblazen als ik met 40 per uur tussen het volk doorscheur. Aan aandacht in ieder geval geen gebrek.

Vanmiddag was die aandacht er ook maar dan vanuit onverwachte hoek. Bij het ter hoogte van de Minervalaan kruizen van de Stadionweg werd in aangesproken door en BN-er op een “Willem Holleeder scooter”. Het bleek te gaan om Barry Hay van de Golden Earring, die helemaal uit zijn dak ging bij het zien van mijn fiets. Superenthousiast informeerde hij naar de fiets, liet weten hem helemaal gaaf, top en cool te vinden. Hij vertelde dat hij in het verleden een van de eersten was die een ligfiets bezat. Uiteindelijk nam hij afscheid met de tekst, waarin hij zijn encounter met de WAW heel treffend wist samen te vatten:

From a different galaxy!!

Dinsdag (24 april) 58 km, donderdag (26 april) 58 km en vrijdag (27 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 3153 km gereden.

100 Procents score

Vanaf het begin van deze maand ben ik 1 dag per week minder gaan werken. Voor de periode van een jaar heb ik ouderschapsverlof opgenomen, hetgeen betekent dat ik in de basis iedere woensdag vrij zal zijn. Blijven er dus vier werkdagen per week over. Deze week is de WAW iedere werkdag mijn vervoermiddel naar het werk geweest. Een honderd procents score derhalve. Heerlijk, de gehele week geen filestress. Wel leedvermaak over een ieder die met zijn blik geparkeerd stond op 's lands snelwegen.

De BionX doet goed zijn werk, waardoor het fietsen nog plezieriger dan voorheen wordt. Geen last meer van bruggen en viaducten en gemakkelijk acceleren in de stad. De gemiddelde snelheid gaat hierdoor ook omhoog en ligt 's ochtends vaak net onder de 30 km/h, terwijl er in de middag vaak een kleine 32 km in een uur wordt afgelegd. En dat zonder me overmatig in te spannen. Steevast ligt de netto rijtijd daarmee (ruim) onder het uur.

Maandag (16 april) 58 km, dinsdag (17 april) 59 km, donderdag (19 april) 59 km en vrijdag (20 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 2978 km gereden.

Velomobielen in het wild

Al wekenlang is het droog, rustig en relatief warm weer. Zo ook vandaag weer. Om 9.00 op pad voor een ritje richting flevopolder. Gepland stond een rondje van zo'n 60 km, maar al fietsende begon het toch te kriebelen om meer meters te gaan maken. Uiteindelijk een rondje van net geen 90 kilometer, wat in 2 uur en veertig minuten afgeraffeld werd (33,6 km/h gemiddeld). Via Hilversum naar Eemnes. Daar de Stichtse brug over de polder in. Daarna een tijd lang Lelystad aangehouden om bovenlangs Almere (langs de rand van de Oostvaardersplassen) uit te komen bij de dijk naar Lelystad. Vandaar naar de Hollandse brug en via de Keverdijk terug naar Nederhorst. Een prachtig rondje.

Onderweg viel er niet alleen veel van de natuur te genieten, maar ik kwam zowaar ook enkele velomobielen in het wild tegen. Tot nu toe was ik er, terwijl ik zelf in de WAW zat, nog maar eentje tegengekomen (in de buurt van de RAI in Amsterdam). Nu drie op 1 dag. Eerst een blauwe Versatile ergens in de Flevopolder en weer buiten de polder reed ik een toertocht van de Amsterdamse Liggers tegemoet, waarin twee velomobielen meereden. Eén van hen nodigde mij nog uit om  met ze mee te rijden, echter ik had er al 80 kilometer opzitten en had thuis beloofd het ritje dit keer iets korter te houden. Volgende keer wellicht?

Slappe spaken, slappe benen, slappe hap?

De laatste tijd begon het mij op te vallen dat het achterwiel tingelende geluidjes maakte als de fiets na een tijdje stilgestaan te hebben werd bewogen. Het geluid bleek afkomstig van de spaken. Deze voelden mijns inziens niet eens zo heel slap aan, maar schijnbaar toch slap genoeg om bewegingen toe te laten die het geluid veroorzaakten.

Tijdens het rijden krijgt het achterwiel het nogal voor de kiezen en wordt soms ook zijdelings behoorlijk belast. De achterkant wil in bobbelige bochten nog weleens wegspringen en ik heb me er altijd al over verbaasd dat het achterwiel deze mishandeling doorstaat. Om dit zo te houden besloot ik actie te ondernemen. Woensdag derhalve naar de plaatstelijke fietsenmaker voor een “spaaknippel-draaier”. Tevens advies ingewonnen ten aanzien van de werkmethode (volgorde van spaken en mate van aandraaien).

Het resultaat mag er zijn. De spaken zijn weer op spanning, ik heb de paar kleine slagjes in het wiel weg kunnen stellen en het getik behoort tot het verleden. Weg slappe spaken.

Ik had me voorgenomen om naast de dinsdag ook op donderdag en vrijdag naar het werk te fietsen. Dinsdag ging ie (mede onder invloed van de BionX) wel heel erg lekker. Binnen 55 minuten was ik 's middags thuis. Ruim 32 km/h gemiddeld! Donderdagochtend ging ook lekker, maar later op de dag voelde ik mij niet meer toppie; de slappe spaken waren ondertussen verholpen en de dan krijg je zelf last van slappe benen..... Desondanks op de terugweg slechts een 20-tal tellen langer onderweg geweest dan dinsdag.

Vrijdagochtend echter voelde de beentjes niet fris en dus besloot ik de auto, die precies 8 dagen stil had gestaan (zo hoort het eigenlijk ook), maar weer eens wat rijtijd te gunnen. 's Middags moest ik die keuze echter direct weer bekopen met een drukte van belang op de weg. Resultaat; ruim 1,5 uur onderweg geweest. Lang leve de auto, zullen we maar zeggen. Op dat soort momenten neem je je voor gewoonweg altijd te gaan fietsen, dus in het vervolg geen slappe hap meer....

Dinsdag (10 april) 59 km gereden, donderdag (12 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 2653 km gereden.

Kano op wielen?

Wederom een stralende dag. Perfect fietsweer dus. Ik besloot dan ook de WAW maar eens mee te nemen op wederom een lange tocht. Dit keer was de keuze op de kust gevallen; de WAW zou voor het eerst de Noordzee gaan aanschouwen.

Om klokslag 9 uur reed ik volbepakt met eten en drinken de straat uit. Via de N201 ben ik richting Schihol gereden. Vanaf daar via Nieuw-Vennep, Hillegom en De Zilk naar de strandopgang bij de Langervelderslag. Aldaar aangekomen ben ik bij de strandopgang even doorgereden richting het strand, immers als je de kust eenmaal bereikt, dan wil je de zee ook daadwerkelijk aanschouwen. Nu loopt er op die plaats feitelijk geen fietspad en de aanblik van een velomobiel die zich tussen de wandelaars richting zee beweegt, deed diverse wenkbrouwen fronzen.

Achteraf realiseer ik me dat het eruit gezien moet hebben als een kano op wielen. Waarschijnlijk zaten de toeschouwers op de terrasjes nog te wachten op het moment dat ik vanuit het vooronder van de WAW twee peddels tevoorschijn zou halen. Dan nog een duikbril op mijn hoofd en een snorkel in de mond en het feest zou compleet zijn geweest. Maar ja, 1 april was een week eerder, dus een dergelijke grap moet even 51 weken in de koelkast... 

Vanaf daar door de duinen naar Zandvoort (met onderweg een stop voor een paar broodjes). Op de zuidelijke boulevard in de overbekende badplaats even een paar plaatjes geschoten van de WAW met op de achtergrond het strand en de zee.

Daarna richting huis. Via Heemstede, Cruquius, het Haarlemmermeersebos (lang woord zeg) en fort Vijfhuizen naar de Polderbaan. Daar nog naar wat landende vliegtuigen gekeken en vandaar parallel langs de A9 naar Schiphol-Oost, Amstelveen en de bloemenveiling Aalsmeer. Daar weer op de N201 terecht gekomen, die ik snel kon afleggen door een gunstige rugwind (hele stukken 40 km.h kunnen rijden). 

Thuis aangekomen bleek dit rondje op 128 kilometer uit te komen. Een hele afstand mag ik wel zeggen. Maar doordat het gemiddelde op een kleine 31 km/h ligt ben je hiervoor gelukkig niet de gehele dag onderweg. 

Vandaag 128 km gereden. Totaal met WAW 2536 km gereden.

Wat ouder, maar nog lang niet gek

Het spreekwoord luidt “hoe ouder hoe gekker”. gisteren was het tijd om dat spreekwoord eens uit te testen op mijn vader. Hij is zeer nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van mijn velomobielvirus, maar had zelf mijn WAW nog steeds niet uitgeprobeerd. Wel had hij ooit al eens in de Go-One gereden toen we deze gingen uittesten in Straelen in Duitsland.

De BionX werkt nu goed wat het rijden in de WAW tot een nog groter plezier maakt, zeker als je nog moet wennen aan het ligfietsen. Na eerst een rondje van een paar kilometer in de buurt van ons huis te hebben gereden, was het vertrouwen zo groot dat hij het aandurfde de WAW wat verder mee te nemen. Afgesproken werd dat Pa een rondje ´s Graveland zou rijden (een kilometer of 18). Na een minuutje of veertig was hij weer terug, met een glimlach op het gezicht. Ik zal niet zeggen dat er direct een tweede WAW in de familie aangeschaft zal gaan worden, maar hij vond het wel degelijk voor herhaling vatbaar.

Zo zie je maar: wat ouder, maar nog lang niet gek!

De klinkers uit de straat

Vrijwel vanaf het begin heb ik problemen gehad met de BionX trapondersteuning die in WAW 022 is gemonteerd. Ik had steeds het idee dat de ondersteuning ver onder de maat bleef en al snel onstonden er ook problemen met het opladen van de batterij. Het laadproces stopte steeds na 10-15 minuten, terwijl de batterij nog geenszins volgeladen was. De enige remedie om de accu vol te krijgen was het laadproces keer op keer opnieuw op te starten.

Na het nodige heen en weer mailen en bellen met de eerste eigenaar van de WAW heb ik afgelopen donderdag een nieuwe batterij ontvangen. Deze eerst even goed volgeladen en gisteravond de eerste rit gemaakt met de nieuwe batterij. Nu, de stratenmaker kan aan het werk. Eindelijk de beloofde 200 procent trapondersteuning. Binnen no-time zit je op de 30 km/h, zonder dat dit veel inspanning kost. Boven deze snelheid valt de ondersteuning overigens geheel weg en ben je gewoon weer op je eigen spierkracht aangewezen.

Maar op deze wijze wordt de WAW natuurlijk wel een stoplicht sprintertje. Tijdens mijn woon-werkrit in Amsterdam zal dit wel weer de nodige verbaasde blikken gaan opleveren. Dat blijft toch een van de leukste dingen van de WAW, het spotten van de reactie van de mensen die de WAW in hun blikveld krijgen.

Tijdens de testrit van gisteravond was het op dat vlak ook weer raak; tot twee keer toe bleven er auto's naast mij rijden om te zien hoe hard dat karretje nu precies reed. Verbazing en lachende gezichten alom! Verder ook de eerste sceleraar (schrijf je dat woord zo?) achter de WAW aangehad. Ik reed op dat stuk echter steeds ruim boven de 40, dus bijhalen deed hij mij niet. Ik had er overigens de gehele rit van 30 km goed de sokken in, want na 50 minuutjes was ik weer thuis. Een gemiddelde derhalve van 35,7 km/h, wederom een persoonlijk record.

Dinsdag en donderdag met de WAW geforenst, wat maakt dat het totaal van de maand april na 1 week al op 255 kilometer staat. Het lijkt wel een verslaving te gaan worden, fietsen met de WAW.

Dinsdag (3 april) 61 km gefietst, donderdag (5 april) 60 km gefietst, vrijdag (6 april) 30 km gefietst. Totaal met WAW 2408 km gereden.  

De eerste honderd-plusser

Vandaag beloofde het weer een prachtige dag te worden. Reden om er maar eens een lekker op uit te trekken met de WAW. Om kwart voor negen was de WAW volgeladen met eten en drinken en ben ik op pad gegaan. Ik had me voorgenomen een flink eind te gaan rijden, dus maar rustig aan beginnen. Dit voornemen moest binnen 2 kilometer al worden losgelaten, omdat een wielrenner die ik passeerde “aanhaakte”. Nu zijn wielrenners er niet om aan te haken, maar om “los te rijden”. Dus het beentempo maar even opgevoerd, zodat de snelheid steeds verder opliep. Het bleek een dapper heerschap, echter toen het tempo boven de 40 kwam te liggen moest ook hij lossen. Een goed begin is het halve werk.

Jammergenoeg trof ik de rest van de tocht niet veel wielrenners die dezelfde kant opgingen als ik (snelheidverschil ligt niet extreem ver uit elkaar, dus het duurt best wel even voordat je voor je rijdende wielrenners inhaalt). Wel zeer veel wielrenners die de andere kant opreden, maar daar heb ik niets aan.

De route liep door Hilversum, Baarn, Bunschoten-Spakenburg naar Nijkerk. Aldaar de polder ingegaan en richting Zeewolde gereden. Vervolgens het pontje (Horsterveer) om naar Strand Horst te komen. Vandaar weer terug richting Nijkerk, wederom de polder in en vanaf de Eemhof  langs de dijk naar Almere. Voorbij Almere de polder weer uit en via de Keverdijk terug naar Nederhorst den Berg.

Op het laatste stukje naar huis zag ik wederom een wielrenner in mijn spiegels dichterbij komen, terwijl ik met 36 km/h een beetje aan het uitrijden was. Toch nog maar een stukkie 45 per uur gaan rijden, ondanks dat ik al 100 km in de benen had. Ook deze renner moet thuis gaan vertellen dat hij een gele banaan niet kan bijhouden.  

Na ruim 104 km zat de rit erop. Hiermee was het mijn eerste rit van meer dan 100 km. Het was gelijk een snelle rit ook, want zeker het tweede gedeelte heb ik flink doorgetrapt. Het netto gemiddelde kwam op een verdienstelijke 32,7 km/h uit. Nadere analyse leerde dat ik hiervoor bijna 50 procent van de tijd boven de 35 km/h heb moeten fietsen, de snelheid die ik het meest heb gereden lag op 36 km/h.

Vandaag 104 km gefietst. Totaal met WAW 2257 km gereden.

Maandtotaal Maart 2007 628 km

Op deze laatste dag van de maand is het weer tijd om de balans op te maken. Ik heb deze maand 628 kilometer afgelegd met de WAW. Wat ik kan merken is dat de WAW sneller lijkt te zijn geworden na de onderhoudsbeurt die ik begin deze maand heb uitgevoerd. Het maandgemiddelde lag op 29 km/h, maar dat getal werd flink naar beneden getrokken door het lage gemiddelde (24 km/h) op de Ligfietsdag (91 km). De woon-werkritjes verliepen dan ook met een overall gemiddelde dat net boven de 30 km/h lag.

Deze maand stond dan ook in het teken van persoonlijke records: topsnelheid 59 km/h en snelste woonwerk rit in 57 minuten en een beetje. Ben benieuwd wat de komende maand gaat brengen.

Dinsdag (27 maart) 59 km gefietst, Vrijdag (30 maart) 59 km gefietst. Totaal met WAW 2153 km gereden.

Ligfietsdag 2007

Vandaag, 25 maart 2007, was het weer Nationale Ligfietsdag. Diverse Ligfietsspeciaalzaken en Ligfietsclubs hadden dan ook toertochten georganiseerd. Ik had besloten mee te rijden in een toertocht van de Ligfietswinkel Amsterdam. Na een kort nachtje -klok een uur vooruit- ben ik tegen half tien op pad gegaan. Even na half elf arriveerde ik bij de Ligfietswinkel. Aldaar koffie met gebak en kennis gemaakt met diverse andere ligfietsers, waaronder de eigenaar van WAW029.

Om 11.30 uur vertrokken we voor de toertocht van 50 km, die ons naar Marken zou voeren. Een leuke bestemming om eens naar toe te fietsen. Doordat er diverse gelegenheidsrijders (lees: ligfietsmaagden) deel uit maakten van de toertocht verliep deze met de nodige vertragingen (valpartijtje, lekke band, ketting eraf, etc, etc). De kruissnelheid op de momenten dat we wel door konden rijden lag veelal onder de 20 km/h, waardoor de hele tocht van 24 km maarliefst 2 uur en 40 minuten in beslag nam.

In Marken aangekomen hebben we ons even in de haven verpoosd en na 3 kwartier werd de terugtocht aangevangen. Daar ik niet zo heel veel zin had om laat thuis te zijn, besloot ik al snel om me van de groep af te splitsen en rechtstreeks naar huis te rijden. De tocht zou langs het IJsselmeer naar Durgerdam voeren en vanaf daar over de Schellingwouderbrug naar het bekende werkterrein van de WAW.

Eindelijk kon ik mijn supersportwagen onder de ligfietsen de sporen geven. Omdat ik de wind schuin in de rug had liepen de snelheden hierbij op tot boven de 50 km/h. Ik besloot met de fotocamera een filmpje te schieten. Tegenwoordig is het populair om extreem hard door het verkeer te razen (met auto, motor of scooter) en dit vervolgens vast te leggen op video, welke dan weer getoond wordt op het internet. Waarom niet iets dergelijks met een velomobiel? Zie hier het resultaat:

De snelheid zat er zo lekker in dat ik een poging waagde om mijn persoonlijke topsnelheid scherper te stellen. Ook dit heb ik gefilmd:

Het resultaat mocht er zijn: 59 km/h met de WAW langs de dijk, wat een sensationeel gevoel!! De gehele terugreis vanaf het moment dat ik de groep verliet (ruim 35 km), verliep met een respectabele 32 km/h gemiddeld. De WAW en zijn piloot waren weer in hun element.

Aan het eind van de terugreis haakte er voor het eerst een wielrenner aan aan de WAW, die de vergissing maakte dat ie zo'n banaan wel even bij kon houden. Nu inderdaad, even dan. Maar nadat ik het gas er weer op had gezet tot net geen 50 km/h zag ik de arme wielrenner alras kleiner worden in mijn spiegeltjes. De eerste wielrenner de vernieling in gereden. Ik kan bijna niet wachten om mijn volgende slachtoffer, want dat spelletje is nog leuker dan ik had verwacht.

En passant vandaag ook nog eens de 2e 1000 km volgemaakt met de WAW. Wat zei ik? Met recht een enerverend dagje fietsen dus.

Vandaag 91 kilometer gefietst. Totaal met WAW 2036 km gereden.

Leermomentje

Na de recordrit van afgelopen maandag heb ik het woensdag en met name vandaag rustiger aan gedaan. Zeker vandaag voelde ik me niet echt top, 's middags stak er een zeurende hoofdpijn op en dan terugrijden in de schuddende en bonkende WAW is niet echt plezierig te noemen. Na thuiskomst bleek de hoofdpijn evenwel voor een groot deel weggefietst te zijn.

Ik heb nog wel weer even een leermomentje meegemaakt. Je kent dat wel, er doet zich een bepaalde situatie voor die logischerwijs een bepaald iets tot gevolg heeft, zonder dat je hiertegen iets kunt doen. En nog voordat dat iets zich daadwerkelijk voordoet, ben je het in je gedachten al aan het “voor”beleven. Je bent immers machteloos en het ondergaan van het gebeuren is het enige dat rest...

De situatie was aldus: ik fietste in Oud Zuid, in een smalle eenrichtingsstraat met aan beide kanten parkeervakken, achter een Spaanse automobilist aan die nogal zeikerig reed. Dientengevolge reed ik vrij kort achter de bewuste auto. Op zeker moment begon hij nog langzamer te rijden en wilde ik rechts (waar ik een metertje ruimte had) passeren. Op dat moment ging de Spanjool ook meer rechts rijden om vervolgens tot stilstand te komen. Omdat de tussenruimte ondertussen te klein was geworden werd ik ook tot stoppen gedwongen. Ik kwam hierdoor op een kleine meter schuin achter de auto geblokkeerd te staan.

Op dat moment zie ik de witte achteruitrijlampen van de auto oplichten........mijnheer ging aan de linkerkant van de weg file parkeren. 

Direct start de “voorbeleving”, waarbij in korte tijd verschillende senario's de revue passeren: waar zat ook al weer mijn achteruit, zal ik simpelweg naar achteren worden weggeduwd, of zal ik onder de auto worden vermorzeld? En als ik het ga overleven, hoe handel je een schade af met een Spanjaard die bij zijn verzekering een claim moet indienen van een aanrijding met een velomobiel, een velomo..wat?, in Amsterdam?

Gelukkig bleek de Spanjool van het oplettende type te zijn (de 3 Watt luxeon leds in zijn rechterbuitenspiegel en de bromfietsclaxon hebben hem hierbij mogelijk ondersteund), want na enkele tientallen centimeters gingen er een paar rode lampen branden, gaf de man mij de nodige ruimte aan de rechterkant en kon ik onbeschadigd en een wijze les rijker mijn weg vervolgen.

Woensdag  59 km gefietst, vandaag 61 km, totaal met WAW 1945 km gereden.     

En nog maar eens een snellere tijd

Vanochtend was het - in tegenstelling tot vorige week - weer eens behoorlijk winters. De batterij van mijn fietscomputer gaf hierdoor definitief de geest, na de afgelopen weken al problemen te hebben gegeven met het registreren van de hartslag. Echter mijn snelheid lees ik in het donker veelal af van de display van de BionX trapondersteuning, die de hele weg verlicht blijft. Niet echt een gemis dus en tussen de middag de batterij maar even op het gemak vervangen.

Onderweg heb ik alle winterse neerslag die je kunt bedenken getrotseerd, hagel, sneeuw, natte sneeuw en regen. Soms komt er toch nog wat van deze ongerechtigheden naar binnen door de kleine kier van het vizier, maar ik ben allang blij dat ik niet met het “hoofd buiten” rijd. Flinke hagelstenen op je pan bij 35 km/h lijkt me geen goed plan. Al met al droog en warm gearriveerd op het werk.

Een recordtijd zal het 's ochtends niet geweest zijn, maar daar waren de omstandigheden ook niet naar. Anders was het 's middags. De wind was naar het NoordWesten gedraaid, wat betekent dat ik hem bijna de gehele weg (schuin) in de rug had. De stad liet na iets meer dan een kwartiertje achter me en toen kon het gas er pas lekker op. Langs de A2 reed ik vrij gemakkelijk (hartslag rond de 150) net boven de 40 km/h. Als ik vervolgens echt ga doortrappen (hartslag 165) dan loopt de teller op tot circa 45 km/h. De rest van de weg kon ik op de doorgaande stukken steeds rond de 40 km/h blijven rijden.

Enthousiast geworden probeerde ik direct weer mijn topsnelheid van 56 km/h te verbeteren, hetgeen net niet lukte. Wel een evenaring hiervan. Moet toch voor de automobilisten die daar naast je rijden een vreemde gewaarwording zijn. Op de gemiddelde autoteller zal er dan een snelheid van 60 of net iets daarboven te zien zijn. Rijdt er een dwaas in een gele raket naast je op het fietspad!

Al met al stond de stopwatch na iets minder dan 56 minuten (netto rijtijd) stil. Het gemiddelde kwam hiermee op een kleine 32 km/h........

Vandaag 60 kilometer gefietst. Totaal met WAW 1824 km gereden.

Dubbel record...

Het onderhoudswerk van afgelopen weekend betaalde zich afgelopen week direct uit. De WAW is duidelijk sneller geworden. De Primo bandjes, de wieldoekjes en de nieuwe kettingrollen zullen hier debet aan zijn. Vanwege de relatief hoge middagtemperaturen heb ik deze week zonder kap gereden, hetgeen de WAW normaal gesproken iets langzamer maakt (ik schat circa 2 km/h). Echter de WAW bleek sneller dan tevoren. Moet je nagaan als ik weer met kap ga rijden (wellicht komende week, want de temperatuur gaat weer flink omlaag).

Maandag zowel de heen als de terugreis net boven het uur. Vandaag heen net binnen het uur en de terugreis in 57 minuten en een beetje. Het gemiddelde op de terugreis lag daarmee op 31 km/h, een persoonlijk record voor mijn woon-werk rit.

Daarnaast heb ik vandaag ook mijn hoogste topsnelheid verbeterd; wederom vanaf het talud bij het Amsterdam-Rijnkanaal, kwam ik vandaag (zonder kap!) tot 56 km/h! Wellicht dat straks de trapfrequentie de beperkende factor gaat worden. Ik heb op hoge frequentie best flink moeite om veel kracht te zetten. Mogelijk dat dit me met een groter voorblad beter afgaat, waardoor de snelheid nog hoger kan komen te liggen. Ook het kapje kan hier zijn nut weer bewijzen. 

Er zit in ieder geval nog steeds progressie in en langzaam aan werk ik toe naar de situatie die ik me in den beginne had voorgesteld: woon-werk binnen de 55 minuten en een kruissnelheid van rond of net boven de 40 km/h.

Maandag (12-03) 59 km gefietst. Vrijdag (16-03) 59 km gefietst. Totaal met WAW 1765 km gereden.

Onderhoudsbeurt

Vorige week bemerkte ik dat de kogelkopjes ven de voorwielophanging voelbare speling vertoonden. Tijd dus om deze te vervangen door nieuwe exemplaren. Daarnaast waren er ook een aantal kettingrollen aan vervanging toe en moest er dringend iets gedaan worden aan de voorvering (de bandjes lopen te frequent aan in de wielkasten van de WAW).

Zaterdag naar Velomobiel.nl in Dronten geweest om vervangingsdelen te scoren. Met Ymte de problematiek van de voorvering besproken en hij raadde aan de veerpoten langer te maken door in de veerpoot vulbusjes te plaatsen (onder de stempelveer). De vulbusjes moesten even gemaakt worden, maar dat is in Dronten geen enkel probleem; klaar terwijl u wacht.

Vandaag, zondag, was het uitgelezen weer om buiten in het zonnetje te sleutelen aan de WAW. De hele voorwielophanging gedemonteerd, vulbusjes in de veerpoten aangebracht, kogelkopjes vervangen, nieuwe Primo Comet bandjes gemonteerd (zijn smaller dan de Marathons, dus extra ruimte in wielkuip) en nadien de sporing weer gecontroleerd. Daarnaast de kettingrollen vervangen, de kettingloop aangepast en de wielen voorzien van wieldoekjes.

Na dit alles was het tijd voor een proefritje (na natuurlijk eerst de nieuwe bandjes uitgerold te hebben). Zonder deksel, want de temperatuur was best OK, even op en neer naar de rand van het dorp (met natuurlijk veel bekijks op zo'n mooie zondagmiddag). Nou hij gaat als de brandweer. Binnen no-time stond er 40+ op de teller. De auto's rijden je dan zo langzaam voorbij dat dit prikkelt om nog even wat harder te trappen. Bij 47 km/h vond ik het wel welletjes. Na een paar kilometer omgedraaid en met een gangetje van net boven de 40 weer teruggesneld. Natuurlijk is dit niet mijn normale tempo, maar zeer waarschijnlijk zal mijn kruissnelheid (tot nu toe circa 35 km/h) een paar kilometer per uur zijn toegenomen. Komende week maar eens uittesten op het woon-werk traject.

Wat naast de snelheid (Primo bandjes en kettingloop?) opviel was dat de WAW veel stiller is en meer solide aanvoelt. Waarschijnlijk is dit aan de nieuwe kogelkopjes te wijten. Gezien de prijs (nog geen 25 Euro voor 6 stuks) is het een aanrader deze na een X aantal kilometers zonder nadenken te vervangen. 

Wel nog een heftig momentje meegemaakt; bij het op hoge snelheid insturen van een bocht, tilde de WAW een pootje op. Dit was me nog niet eerder overkomen. Mogelijk dat de smalle Primo's een iets voorzichtigere rijstijl vereisen. Voor de omstanders moet het wel een spectaculair gezicht zijn geweest. Gelukkig kwam ik ook weer op drie wieltjes terecht, maar het blijft toch wel even schrikken.

Ik heb me trouwens zojuist ingeschreven voor een Toertocht van de Ligfietswinkel Amsterdam op 25 maart a.s. (Landelijke Ligfietsdag). Op deze dag zal ik ook eindelijk eens kennismaken met de eigenaar van WAW 029 die ook frequent naar Amsterdam pendelt. 

Vrijdag 2 maart 59 km gefietst. Woensdag 7 maart 63 km gefietst (langs Ligfietswinkel Amsterdam). In totaal 1647 km gereden met WAW 022. 

Maandtotaal februari 2007: 561 km

De maand februari zit er alweer op en uiteindelijk is het maandtotaal op 561 kilometer uitgekomen. Niet overdreven veel, maar toch meer dan ik ooit op mijn bukker maximaal in 1 maand bij elkaar gefietst heb. Daar stond de teller op maximaal 528 kilometer (in mei 2006). In totaal een kleine 20 uur in de WAW doorgebracht, wat betekent dat het uiteindelijke maandgemiddelde op ruim 28,5 km/h uitkomt. Daarbij moet aangetekend worden dat ik het de laatste ritten redelijk rustig aan heb gedaan (zeker 's ochtends) en dat het er op lijkt dat mijn basissnelheid nog steeds aan te toenemen is.

Maandag 19 februari 70 km gereden (terugweg via Amstelveen en Ouderkerk a/d Amstel).

Woensdag 21 februari 59 km gereden

Maandag 26 februari 59 km gereden

Woensdag 28 februari 62 km gereden (op terugweg langs Ligfietswinkel Amsterdam)

Totaal met WAW 1525 kilometer gereden.

Het sprookje van de Tioga bandjes

Vorig weekend heb ik wat zitten rekenen aan de WAW. Bij een stroomlijnfiets is het zo dat de rolweerstand van de bandjes tot en veel hogere snelheid de grootste te overwinnen weerstand vormen. Pas rond de 40 km/h is de luchtweerstand van de WAW ongeveer gelijk aan een stevige kerel die op een bukker 25 km/h rijdt. Er is dus relatief veel winst te behalen door de rolweerstand te verlagen. Na wat speurwerk op het internet besloot ik vorig weekend tot de aankoop van drie Tioga Comp Pool bandjes (twee om te monteren, 1 reserve). Gisteren kon ik het pakketje ophalen bij het TNT servicepunt. Om de bandjes goed op spanning te kunnen brengen had ik ook een Toppeak Joe Blow Sport fietspomp aangeschaft (wat een naam overigens?!).

Bij het uitpakken van het pakketje viel het me op dat er twee bandjes inzaten met een maximale pressure rating van slechts 4,5 bar. Het derde bandje mag wel harder worden opgepompt, namelijk tot 6,2 bar. Ook uiterlijk verschilden de bandjes en nadat de weegeschaal was geraadpleegd was het absoluut zeker dat er sprake was van twee types. Vreemd genoeg staat op alle drie de bandjes desondanks zowel de aanduiding Competition Pool als Comp Pool vermeld.

Vanochtend heb ik de uitroltest van twee weken geleden herhaald. Eerst met de huidige Schwalbe Marathon 40-406 bandjes. Deze had ik op 4 bar gezet en daarmee kwam ik 415 meter ver (er stond duidelijk meer wind dan twee weken geleden). Daarna deze doorgepompt tot 7 bar (max pressure rating voor dit bandje), waarmee de WAW 470 meter uitrolde (van 37 km/h tot 10 km/h). Vervolgens huiswaarts om daar op het gemak de Tioga's te monteren.  Na het opnieuw uitrollen (ik kwam bij een druk van 5,5 bar op 1505 mm), was het tijd de Tioga te laten spreken (na ze eerst op 4 bar te hebben gezet).

Onderweg naar de test-site voelde ik hem al aankomen; verkeerd bestede centjes.... De eerste test bevestigde mijn bange vermoeden. Slechts 370 meter rolde de WAW uit. In de hoop dat een hoge druk een spectaculaire verbetering zou geven van de rolweerstand, pompte ik de Tioga's naar een hoogst illegale 6,5 bar (2 bar boven de rating). Het sprookje viel nu definitief in duigen; slechts 405 meter. Nog minder ver dan de Marathons op 4 bar! Niet te geloven. Of de Marathons hebben een veel lagere rolweerstand dan gedacht, of de Tioga's zijn minder snel dan geroepen wordt. Wellicht dat dit laatste het geval is en dat mogelijk de Tioga's met de lage rating veel minder snel zijn dan de oude Tioga's? 

Hoe dan ook, ik heb snel de Marathons weer uit de grijze kliko gehaald om deze weer in genade aan te nemen en een tweede leven te bezorgen. Ze staan nu op 7 bar (daar waar ik voorheen denk ik rond de 5 bar zat) en ik ben benieuwd wat mijn ervaringen zullen zijn de komende tijd.

P.S. Donderdag ook nog geforenst. Onderweg kreeg ik last van mijn linkerenkel en knie. Ik vermoed dat ik onbewust dit been nu wat overbelast doordat het rechter klikpedaal niet meer werkt. Dit laatste bleek veroorzaakt te worden doordat de Look plaatjes onder mijn schoenen finaal waren opgesleten (niet gek realiseerde ik me later; pas 15 jaar oud). Ondertussen nieuwe plaatjes gekocht en de boel zit weer stevig vast.

Donderdag 15 februari 59 km gereden, vandaag 19 km getest, totaal met WAW 1273 km gereden.