Laatste puntjes op de i

Komende zaterdag ga ik meedoen aan de 1-uurs tijdrit op het jaarlijkse ligfietsevenement Cycle Vision dat dit jaar wordt gehouden op de wielerbaan in Sloten (Amsterdam). Vandaag was het tijd voor een generale repetitie. Afgelopen weekend had ik nog wat laatste voorbereidingen getrof'fen; de beide voorlampen van de WAW heb ik van een geimproviseerd aerodynamisch omhulsel voorzien, de hoofdsteun is gedemonteerd (ivm de verplichting een helm te dragen) en een 12 Volt autoventilatortje heeft een plek gekregen in de WAW.

Tegen 13.00 uur ging ik op pad. Het begon net een beetje te miezeren, dus het was niet verkeerd dat ik met kap op reed. Ik was benieuwd of het hieronder uit te houden zou zijn bij langere tijd flink doortrappen. Eerst weer naar Loenersloot om daar eerst een stuk richting Breuekelen te rijden. Bij het pondje over het kanaal gedraaid, de helm opgezet en de ventilator ingeschakeld. Vervolgens het gas erop.

Nou dat ging niet verkeerd. Na 14 minuten was “de weg op” en arriveerde ik in Driemond. De lichte wind in de rug droeg bij aan de het voor mij hoogste gemiddelde tot nu toe: 47,1 km/h. Bij Driemond gekeerd en daarna weer richting Loenersloot. Aldaar besloot ik door te rijden tot aan de volgende brug, die bij Breukelen. 19 minuten volle bak gereden met een gemiddelde van 43,8. Al met al dus 33 minuten op hoge snelheid gereden met een overall gemiddelde van 45,2 km/h. De totale rit van ruim 55 km was in 88 minuten geklaard; 37,8 gemiddeld!

Nu is het maar de vraag of de baan in Sloten het mogelijk maakt constante snelheden te rijden zonder veel te hoeven inhouden voor bochten. Mijn verwachting heb ik dan ook maar naar beneden bijgesteld; alles wat ik harder rij dan 40 km/h gemiddeld is denk ik meegenomen. Nu maar een paar daagjes rustig aan en even flink aan de pasta, rijst en aardappelen. Koolhydraten tanken!!

Lekker lek

Afgelopen dinsdag weer geforenst naar Amsterdam. Ging wel OK. Voor donderdagavond had ik weer een trainingsritje voor Cycle Vision in gedachten. Eigenlijk te snel na het eten ging ik op pad richting Amsterdam Rijnkanaal om aldaar een paar keer op en neer te gaan rijden tussen Loenersloot en Driemond. Het liep niet echt naar tevredenheid. Richting Driemond had ik de wind tegen en het gemiddelde over een tijdvak van 10 minuten lag daarbij op een teleurstellende 38,6 km/h. In de buurt van Driemond even rustig aan en omdraaien maar. Vervolgens wind in de rug en met 43,8 km/h retour.

Daarna wilde ik bij Loenersloot even rustig uitrijden, maar ja, als er auto's naast je gaan rijden om te kijken hoe hard je gaat, dan wil je ook wat laten zien. Dus even doorgesneld naar 58 km/h. Toen ik daarna nog 47 km/h op mijn tellertje reed, kwam de bestuurder naast mij rijden en complimenteerde mij met mijn snelheid: “Je rijdt nu gewoon boven de vijftig man!”. Even daarvoor moet hij dus net boven de 60 op zijn teller hebben gehad.

Uiteindelijk gekeerd en weer rustig tegen de wind naar Loenersloot. Aldaar opnieuw volle bak naar Driemond. Nu 37,7 km/h gemiddeld. Terug 42,9 km/h. Over de veertig tempo-minuten lag het gemiddelde op 40,8 km/h, hetgeen lager is dan bij de eerste training. Of het aan het griepje ligt, het te snel na het eten gaan fietsen, het tijdstip van de dag of aan de fiets (de olie op de ketting leek wel ingedikt tot een taaie vettige massa en de sporing is al een tijd niet gecontroleerd), ik weet het niet. Maar kijken hoe het de volgende keer (waarschijnlijk tweede Pinksterdag) gaat.   

Vrijdag het forensen als herstelrit gebruikt. 's Ochtends kon ik me prima inhouden en met een gemiddelde harslag van onder de 120 ben ik met 28 gemiddeld naar Amsterdam gereden. 's Middags wachtte mij een verassing toen ik mijn geparkeerde fiets weer in beweging zette. De band linksvoor bleek lek. Waarschijnlijk mijn eigen schuld, want 's ochtends had ik in het Vondelpark nog in mezelf zitten mompelen dat het wel eens tijd werd voor een eerste lekke band. Ja en als je dan vergeet af te kloppen., dan is dat zo geregeld..... 3622 km had het geduurd voordat dit mini-leed mij voor het eerst trof.

Maar op zich wel lekkere manier van het ontdekken van een lekke band. Beter bij aanvang van je rit, dan onderweg. Op kantoor werd vreemd opgekeken toen ik al strandbal opblazend kwam melden dat ik nog even een lekke band moest plakken. De relatie tussen de strandbal en de lekke band werd pas duidelijk toen ik liet zien dat de bal als krik fungeert, zodat het voorwiel eenvoudig gedemonteerd kan worden. Verbazing ook toen ik een flink formaat pomp uit mijn fiets naar boven haalde. Gekscherend werd gesteld dat ze niet vreemd zouden opkijken als ik de volgende keer een hele compressor tevoorschijn zou toveren. Enfin, het bandje was snel geplakt en ik kon weer op weg. 

Terug heb ik me het eerste stuk in kunnen houden, maar onderweg deden zich toch weer omstandigheden voor die er voor zorgden dat ik mijn goede voornemens moest laten varen. Bij Weesp draaide een trekkertje de provinciale weg op en deze reed 45 km/h. Ik reed iets langzamer, maar toen de tweede vrachtwagen in de rij naast mij kwam rijden kon ik het niet laten weer gas te geven.

Naast de vrachtwagen reed ik het gaatje dat naar zijn voorganger was ontstaan weer dicht. Tussentijds moest ik nog wel een keer flink van het gas af omdat twee naast elkaar fietsende dames het fietspad voor zich opeisten. Ongevoelig voor mijn geclaxoneer fietsten zij onverstoorbaar naast elkaar door. Ik passeerde ze uiteindelijk maar met 1 wiel door de berm, onderwijl luid claxonerend. Ze zullen wel geschrokken zijn, waarna ze waarschijnlijk mij hiervan de schuld hebben gegeven.  

De adrenaline pompte er ondertussen lustig op los dus ik besloot de vrachtwagen die nog verder naar voren reed ook maar te gaan inhalen. Met 52 km/h op de teller was dat klusje al snel geklaard. Binnen notime was ik bij de afslag naar mijn woonplaats Nederhorst den Berg en kon ik weer een hele rits automobilisten in verwondering achterlaten. Daar doe ik het voor!

Vlak voor Nederhorst stond de brug naar de Spiegelplas weer eens open. Tijdens het wachten stelde zich een scooter achter mij op. Weer begon het te kriebelen, want het plagen van scooters en bromfietsers is ook een heel leuk spelletje. Ik dook snel onder de opengaande slagboom door omdat een scooter nu eenmaal sneller op snelheid is. Toen ik 40 reed kwam hij mij langzaam voorbij en kon ik makkelijk aanhaken. Met 47 km/h bleef ik vervolgens in zijn wiel hangen. De man opgelaten, ik blij en de ons passerende automobilisten verbaasd....

Dinsdag (22 mei) 58 km gefietst, donderdag (24 mei) 54 km gefietst, vrijdag (25 mei) 58 km gefietst. Totaal met WAW 3652 kilometer gereden.

Grrrrrriep

Vorige week zaterdag ging mijn lichamelijke gesteldheid plotsklaps hard achteruit. Een (lichte) griep bleek mijn deel te zijn. Zondag en maandag de gehele dag niets anders dan ziek in bed gelegen en heel veel geslapen. De dagen daarna ging het langzaam weer wat beter. Donderdag een klein rondje van 30 km gefietst om de beentjes los te houden, maar eigenlijk was het lijf daar nog niet helemaal klaar voor. Gisteren voelde ik me zodanig hersteld dat ik een ritje van ruim 50 km weer aandurfde. Lekker rustig aan gedaan. Morgen eindelijk weer in de fiets naar het werk en dan maar eens kijken of ik tegen het einde van de week weer eens echt op de pedalen kan gaan staan. Al met al baal ik toch wel weer van dit griepje, want het verstoort mijn “voorbereidingen” voor Cycle Vision. Maar ja, altijd toch nog beter dan in het weekend van Cycle Vision zelf ziek worden.

Donderdag 17 mei 30 km gefietst, zondag 20 mei 53 km gefietst. Totaal met WAW 3481 km gereden.

Ook zonder BionX kan het hard gaan

Afgelopen week twee keer met de WAW op en neer naar Amsterdam geweest. Je mist de BionX dan wel in de zin dat het acceleren en heuvelop rijden duidelijk meer moeite kost. Het feit dat het voortandwiel nu 60 tandjes telt, helpt daar ook niet bij. Maar op zich is het goed te doen en valt het snelheidsverschil nog wel mee, het gemiddelde komt ongeveer 1 km/h lager uit en de gemiddelde hartslag ligt 5 tot 10 slagen hoger.

Na het mooie weer van de afgelopen weken besloot de natuur nu om de schade in te halen. Beide dagen kon ik heen droog over komen, maar vooral dinsdagmiddag was dat een ander verhaal. Dankzij www.buienradar.nl wist ik een beetje wat me te wachten stond, maar op het moment dat de hemelsluizen daadwerkelijk open gingen kwam ik tot de ontdekking dat een duikbril en snorkel eigenlijk tot de standaard uitrusting van de WAW (in cabrio-toestand welteverstaan) zouden moeten behoren. Een duidelijk gevalletje van waterfietsen......

Voordeel is wel dat je uit de wind zit en maar gedeeltelijk nat wordt. Echt koud krijg je het dan ook niet als je een flinke bui over je heen krijgt. Op donderdagmiddag regende het slechts lichtjes en op zich beviel me dit wel. Ik had namelijk besloten de terugreis naar huis als trainingsritje te zien en ben dus flink tegen de pedalen gaan duwen, zodra ik de stad achter me liet. Deze 24 kilometer gingen met een gemiddelde van 37 km/h. Op de 3 intervallen (in totaal 27 minuten) waar in echt tempo maakte lag het gemiddelde op 39,6. Lager dan van vorig weekend, maar ton reed ik op een stuk weg zonder opstakels.

Tijdens het derde interval had ik de stevige Westenwind lekker in de rug. Binnen notime stond er een snelheid van boven de 50 km/h op de teller en ik besloot daarom om maar eens te testen of het grotere voorblad echt hogere snelheden zou toelaten. Het verkeer naast me op de N201 stroopte weer eens op waardoor men net boven de 50 km/h reed. Dan wordt het past echt leuk, want het geeft een geweldige kick als je in je fietsje auto's voorbij kunt rijden die al met dat soort snelheden rijden. Uiteindelijk stopte de teller pas op 63 km/h!! Daarna was ik nog in staat om enkele kilometers net onder de 50 km/h te rijden. Over 3 kilometer provinciale weg kwam het gemiddelde daardoor op 50,1 km/h uit.  

Dinsdag (8 mei) 59 km gefietst, donderdag (10 mei) 62 km gefietst. Totaal met WAW 3398 km gereden.

Even zonder BionX

Na mijn ritje van vorige week zondag besloot ik om het grote 60 tands voorblad te monteren. Tijdens deze werkzaamheden ontdekte ik dat er een slag in het achterwiel zat. En dat terwijl ik enkele weken geleden het wieltje kaarsrecht had gemaakt en de spaakjes wat had gespannen. Nadere inspectie leerde dat er liefst 5 spaken waren gebroken, vlak achter de kop. Alle vijf de spaken zitten rechts en zijn zogenaamde trekkende spaken.

Of het breken te maken heeft met mijn werkzaamheden aan de spaken, ofdat het anders ook wel gebeurd zou zijn is een vraag die wel nooit beantwoord zal worden. Dan de blik maar weer richten op de toekomst en het wieltje herstellen. De plaatselijke fietsenmaker raadde mij aan om het hele wiel opnieuw te spaken, zijn ervaring is dat als er zoveel spaken zijn gebroken de rest vaak vrij snel gaat volgen. Probleem echter is dat de betreffende spaken niet door hem besteld konden worden. Het betreft een hele incourante korte maat (172 mm) die bijna nergens te krijgen is. Ik heb richting de importeur van BionX en de bouwer van de WAW de vraag nog uitstaan of zij aan een set spaken kunnen komen. Velomobiel.nl kan ze ook niet leveren, maar bood wel een andere oplossing; zelf spaken maken door lange spaken in te korten en op het eind schroefdraad te rollen. Nog maar even afwachten hoe we dit het makkelijkst kunnen oplossen.

Om toch te kunnen rijden besloot ik om een standaard 26 inch mountainbike wieltje aan te schaffen. Mijn Shimano freewheel is hierop over te zetten, dus geen gedoe met het aanbrengen van een nieuwe ketting. Om het wieltje heb ik vervolgens een Schwalbe Big Apple 2.00 heen gelegd, zodat ik ook eens kan kijken of deze band meer comfort oplevert. Nadat de WAW bijna de gehele week in gedeelde toestand in de achtertuin had gestaan was het zaterdagmiddag tijd voor een korte shake-down. Ik had namelijk ook nog een kogelkopje linksvoor vervangen (die al speling vertoonde) en tevens de veerpoot aan die kant gesmeerd, omdat ik steeds een piepgeluid hoorde. Bij het weer monteren van de veerpoot bleek echter dat het piepen werd veroorzaakt door het schuren van de voorremkabel in het gat waar deze van binnen naar de wielkuip loopt. Alles bleek OK.  

Van de week heb ik mij ingeschreven voor de uurstijdrit en de 100 km wedstrijd van Cycle Vision (het jaarlijks terugkerende ligfietsevenement, dat dit jaar op 2 en 3 juni op de wielerbaan Sloten te Amsterdam wordt verreden). Bij dit evenement is trapondersteuning vanzelfsprekend taboe, dus het komt wat dat aangaat niet slecht uit dat de BionX buiten bedrijf is.

Ik heb voor mezelf een trainingsschemaatje in elkaar gezet dat met name gericht is op de uurstijdrit van zaterdag 2 juni. Of ik hierna nog puf heb om op zondag de 100 km wedstrijd te rijden zal overigens nog maar moeten blijken. Het schema voorziet in het stapsgewijs opvoeren van het aantal intervallen dat gereden wordt op wedstrijdsnelheid. Al google-nd kwam ik erop uit dat mijn hartslag tijdens de uursrace zo rond de 165 slagen per minuut zou moeten kunnen liggen. Als het goed is is dit langdurig vol te houden zonder dat verzuring optreedt.

Vanochtend heb ik mijn eerste trainingsritje gereden. Eerst al warmrijdend naar Driemond en vanaf daar langs het A'dam-Rijnkanaal naar de brug bij Loenen 10 minuten rijden met een hartslag van 165 bpm. Dan even 5 minuutjes iets rustiger aan (150 bpm) en dan hetzelfde stuk weer terug op 165 bpm. Vervolgens van Driemond weer rustig uitrijdend naar huis.

Het resultaat viel mij niet tegen: heen 40,6 km/h bij een hartslag van 163. Tijdesn het rijden met een velomobiel is bijna niet te merken hoe de wind nu precies staat. Hetzelfde stuk terug ging echter sneller (44,2 bij 166 bpm), dus heen heb ik wat tegenwind gehad en en terug wat windvoordeel. In totaal dus 20 minuten op snelheid gereden met een gemiddelde van 42,4 en een gemiddelde hartslag van 164.

Het gehele trainingsritje bedroeg 38,7 kilometer en met een gemiddelde van 35,75 km/h was in na precies 65 minuten weer thuis. Op het talud van het A'dam Rijnkanaal naar beneden nog even 58 km/h gereden, hetgeen mij weer de nodige verbaasde blikken opleverde van het verkeer naast mij op de N236. Blijft leuk! 

Vandaag 39 km gereden. Totaal met WAW 3277 km gereden.