Vandaag zat ik nog even terug te denken aan de dag van gisteren. Zoals gezegd besloot ik pas in de loop van de ochtend dat ik de Giro karavaan wel even kon gaan vergezellen. Achterafgezien denk ik dat ik last gehad moet hebben van een acuut opkomende zware RIS (Racefiets Inhaal Syndroom) aanval. Tja wanneer heb je nou de kans om bijna 200 profrenners de achterkant van je WAW te laten zien?
Zoals gezegd deed mijn kilometertellertje het helaas niet, maar aan de hand van de vertraagde filmbeelden heb ik kunnen herleiden dat ik net boven de 50 per uur reed toen ik de kop van het peloton voorbij reed. Voor een velomobiel natuurlijk geen echt bijzondere snelheid, al ligt mijn persoonlijke topsnelheid bij windstil weer op een vlakke weg niet heel veel hoger (zo'n 57 per uur). Maar al met al lieg ik niet als ik beweer dat geen enkele racfietser in staat is gebleken om mij, nadat ik hem heb ingehaald, weer voorbij te streven. Zelfs deze groep profwielrenners niet. De beelden bewijzen het..... Dream on, ik weet wel beter natuurlijk.
Op de terugweg naar het dorp was het overigens ook weer raak. Met groepje amateurwielrenners waarmee ik was opgereden deden onder luide aanmoediging van het nog massaal aanwezige publiek verwoede pogingen om mij voorbij te rijden, maar zoals gewoonlijk moesten ook zij het onderspit delven. Ik moest er overigens wel moeite voor doen (ik schat dat ik boven de 55 per uur moest rijden om ze te lossen). Geen watjes dus.
Stel je voor dat je zo'n gozer, of mooier nog een professionele sprinter, velomobiel zou gaan rijden. Die kunnen dan gewoon over de snelweg naar hun werk....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten