12.000 km in 2019

Weer een jaar verder en afgelopen jaar in totaal 12.000 km gefietst. Het overgrote deel natuurlijk met WAW 154 die ondertussen een kleine 55.000 km onder de wielen door heeft gehad.
Aan het einde van het jaar nog flink wat kilometers moeten maken, maar het weer in december hielp erg mee om die maand de nog resterende 1200 km bij elkaar te rijden om dus op gemiddeld 1000 km per maand uit te komen.
Op 28 december nog bezoek gebracht aan de Oliebollentocht, die dit jaar vanuit Utrecht werd verreden. Ik ontdekte helaas te laat dat je je van tevoren moest inschrijven (10 jaar geleden, toen ik in Utrecht ook heb meegereden, kon dat nog op de dag zelf...).
Daarom maar besloten om met mijn nieuwe drone, die ik mezelf met Kerst cadeau had gedaan, wat beelden te schieten van de passerende collega velonauten:

Op naar weer een mooi fietsjaar!

WAW 154 de wereld rond...

WAW 154 wordt nog steeds goed gebruikt. Afgelopen zomer werd de 40.000 kilometer grens overschreden, wat betekent dat deze WAW virtueel de wereld is rondgereden. Nooit heeft de fiets me in die periode laten staan, altijd rijdend uit en thuis. Qua onderhoud eigenlijk alleen wat bandjes en tot nu toe twee keer ketting en tandwielen vervangen.

Ik heb er ruim 5 jaar over gedaan om die 40.000 kilometers bij elkaar te rijden, waarbij vooral het afgelopen jaar een productief jaar was. Van de week de 10.000 ste km van dit jaar bij elkaar gefietst.

WAW 154 heeft dit jaar ook een andere aansturing van de elektronica aan boord gekregen. Mijn Android telefoon fungeert nu als dashboard en bedienpaneel en communiceert via Bluetooth met een in de fiets ingebouwd arduino boardje, waarmee o.a. de verlichting wordt aangestuurd.
Wellicht dat ik daar binnenkort nog iets  eer over beschrijf voor degenen die dat mogelijk interssant vinden...

Ondertussen op naar de 100.000 km in de WAW’s.

Van WAW022 naar WAW154

Bijna drie jaar zijn verstreken na het laatste bericht op deze blog. Het frequent bijhouden blijkt na verloop van tijd toch te veel gevraagd.
Er zijn echter dusdanige ontwikkelingen geweest dat een nieuw bericht wel op zijn plaats is...
WAW022 is niet meer.....Eind september vorig jaar, na een kleine 30.000 kilometer raakte WAW022 ernstig beschadigd toen ik over de brug over de Muidertrekvaart in Muiden reed. Een afdekplaat naast het scharnier van het brugdek was verdwenen en dat maakte dat er in de lengterichting van de weg een gleuf van 6 cm breed en anderhalve meter lang was ontstaan. In het donker reed ik daar met het rechtervoorwiel is.
Een mega klap was het gevolg. Het rechtervoorwiel aan puin, maar erger nog: de complete hoek waar de voorste reactiestang van de wielophanging zit gemonteerd was weggeslagen. Daags na het ongeval heb ik de WAW naar fietser.be in Gent gebracht en al snel kwam men tot de conclusie dat de fiets feitelijk technisch total loss was. Ik heb de brugbeheerder (Nuon) met succes aansprakelijk gesteld voor de ontstane schade en zij hebben deze zeer snel erkend en mij een schadevergoeding betaald. Tevens was binnen 3 dagen na mijn melding de brug gerepareerd.
Medio oktober 2012 heb ik vervolgens een nieuwe WAW in Gent besteld. Uiteindelijk is het WAW154 geworden die medio februari klaar stond in Gent. Net als WAW022 heb ik de nieuwe weer verkeersblauw (RAL5017) laten spuiten en daarna met stickers beplakt.
Daarnaast heb ik vanaf oktober gewerkt aan de elektrische installatie voor de nieuwe WAW: een touchscreen boardcomputer (gebaseerd op de Arduino Mega), die de knipperlichten, de hoofdverlichting (incl. dagrijverlichting) en het remlicht aanstuurt en tevens de relevante ritgegevens (snelheid, maximum, gem. bewogen, totaalafstand, binnen- en buitentemp) registreert.

Sinds medio maart was de WAW helemaal rijklaar en ben ik er met regelmaat in gaan rijden voor mijn woon-werk ritjes (30 km enkele reis, gemiddeld twee keer in de week) en wat recreatieve ritjes op mijn vrije woensdag en in het weekend. Ondertussen zijn er alweer 1300 tevreden kilometers onder de wielen doorgegaan.

Nog even een paar plaatjes:

20.000 kilometer

Bij het verwerken van de door mijn kilometerteller geregistreerde ritjes ontdekte ik dat de 20.000 kilometergrens ondertussen gepasseerd is. Nu heeft mijn tellertje wel eens uitval vertoond door lege batterijtjes, dus in werkelijkheid zal het aantal gereden kilometers nog wel (een heel klein beetje) hoger liggen. Al met al een respectabele afstand, maar als je je realiseert dat je daarmee nog niet eens halverwege een rondje aardbol zou zijn gekomen, dan lijkt het weer niet zo heel veel voor te stellen. Het laat wel weer zien met wat voor gemak we ons in de huidige tijdgeest verplaatsen. Een Neanderthaler zou een gat in de lucht hebben gesprongen als een van zijn collega primitievelingen een karretje zou hebben uitgevonden waarmee je relatief eenvoudig een dergelijke immense afstand kan afleggen.

Tja, en dan hoor je buiten een vliegtuig over komen met een een stelletje toeristen die net terugkeren van een “vakantie-tje in Thailand“. Ook even 10.000 km afgelegd, maar dan in 11 uurtjes. Daar moet ik 333 uur voor zweten..... En als die toeristen er op de fiets naar toe hadden gemoeten dan zou ze dat een uurtje of 555 gekost hebben, ofwel bijna 14 weken fietsen (bij een 40-urige fietsweek). Al met al zou twee weken vakantie in Thailand dan uit en thuis 30 weken vragen. Hoezo stelt niet zo veel voor????

Morgen maar weer wat duurzame kilometers erbij trappen. Mogelijk dat ik net als dinsdagmiddag nog wat gelijkgestemden tegenkom en weer wat wielrenners kan plagen. Op naar de 30.000 dus maar.

RIS in extremis.....

Vandaag zat ik nog even terug te denken aan de dag van gisteren. Zoals gezegd besloot ik pas in de loop van de ochtend dat ik de Giro karavaan wel even kon gaan vergezellen. Achterafgezien denk ik dat ik last gehad moet hebben van een acuut opkomende zware RIS (Racefiets Inhaal Syndroom) aanval. Tja wanneer heb je nou de kans om bijna 200 profrenners de achterkant van je WAW te laten zien?

Zoals gezegd deed mijn kilometertellertje het helaas niet, maar aan de hand van de vertraagde filmbeelden heb ik kunnen herleiden dat ik net boven de 50 per uur reed toen ik de kop van het peloton voorbij reed. Voor een velomobiel natuurlijk geen echt bijzondere snelheid, al ligt mijn persoonlijke topsnelheid bij windstil weer op een vlakke weg niet heel veel hoger (zo'n 57 per uur). Maar al met al lieg ik niet als ik beweer dat geen enkele racfietser in staat is gebleken om mij, nadat ik hem heb ingehaald, weer voorbij te streven. Zelfs deze groep profwielrenners niet. De beelden bewijzen het..... Dream on, ik weet wel beter natuurlijk.

Op de terugweg naar het dorp was het overigens ook weer raak. Met groepje amateurwielrenners waarmee ik was opgereden deden onder luide aanmoediging van het nog massaal aanwezige publiek verwoede pogingen om mij voorbij te rijden, maar zoals gewoonlijk moesten ook zij het onderspit delven. Ik moest er overigens wel moeite voor doen (ik schat dat ik boven de 55 per uur moest rijden om ze te lossen). Geen watjes dus.

Stel je voor dat je zo'n gozer, of mooier nog een professionele sprinter, velomobiel zou gaan rijden. Die kunnen dan gewoon over de snelweg naar hun werk....

Once in a lifetime: WAW022 volgt renners Giro 2010

Vandaag een werkelijk unieke gebeurtenis: de Giro d'Italia komt nagenoeg door de achtertuin van ons huis. Op nog geen 100 meter rijden ze langs ons huis in de tweede etappe die van Amsterdam naar Utrecht voert. Pas 's ochtends vat ik het plan op te proberen de renners een klein stukje te volgen, want als het peleton op topsnelheid langsflitst is het spel na een paar seconden al weer voorbij. Rond half twaalf rijd ik over de reeds afgezette wegen richting Weesp. De bedoeling is om ze langs de Provinciale weg Weesp Bussum op te pikken en dan zo lang mogelijk te volgen richting Nederhorst den Berg. De renners zouden om twaalf uur starten en zullen zo'n 15 kilometer moeten rijden tot het punt waar ik klaar sta. Het wachten duurt tot ruim na half een, want ze blijken iets later te zijn gestart.

Langs de Provinciale weg kan ik samen met nog wat wielrenners die het zelfde plan hadden opgevat aanhaken bij de 4 renners die zich al direct hadden losgememaakt uit het peloton. Helaas weigerde de kilometerteller, die al eerder wat kuren had vertoont, nu alle dienst en kon ik dus niet zien hoe hard ze gingen. Ze bleken met de velomobiel uiteindelijk vrij simpel bij te houden en tot aan de Vechtbrug heb ik met ze opgereden. Een van de passagiers van een gele ploegleiderswagen complimenteerde me nog door uit het open raam zijn duim naar mij op te steken.  

Na de Vechtbrug volgt de afslag naar Nederhorst den Berg. Het was daar behoorlijk druk, dus relatief langzaam ben ik door de meute heen geslalomd. Bij het gebrek aan passerende renners leken alle aanmoedigingen nu mijn kant op te komen. Geweldig! Vervolgens kon ik even een paar minuten uithijgen en wachten op de doorkomst van het gehele peloton. Vervolgens weer gang maken en proberen ze volgen, onderwijl filmend en een oog op het fietspad houdend. Onderstaand het resultaat van mijn filmactie.

Te zien is dat een hoop renners met een schuin oog opzij kijken en daarbij veelal een glimlach op het gelaat toveren. Ik denk dat velomobielen in het buitenland  nog een grotere uitzondering zijn dan in Nedrland, dus voor velen zal het een vreemd iets zijn geweest. Als ze dan ook nog zien dat je op je gemak zit te filmen en bovendien nog in staat bent om het peloton niet alleen maar bij te houden , maar zelfs gemakkelijk voorbij te snellen dan maakt dat dat er met verwondering naar je gekeken wordt.

Nadat het hele zwikkie volgwagens was gepaseerd ben ik met een aantal “volgwielrenners” achter de laatste volgwagen aangesloten. Het publiek stond nog rijendik aan de kant en ik ben ik weet niet hoe vaak toegeschreeuwd, toegejuigd, gefotografeerd en gefilmd. Onderwijl ontstond natuurlijk weer een strijd met de volgwielrenners, die het lang volhielden, maar mij uiteindelijk toch weer moesten laten gaan op de tocht van ongeveer 3 kilometer naar het cetrum van het dorp. Aldaar trof ik de rest van de familie en vielen mij wederom de nodige lofuitingen ten deel. Het leek verdorie wel of ik zelf een van de deelnemers was......

Kortom Once in a lifetime en een ervaring om niet meer te vergeten!!! 

WAW022 Nieuwe stijl......

Eindelijk is WAW022 nieuwe stijl helemaal af. Vanmiddag heb ik de laatste stikkers op de fiets geplakt en het resultaat mag er zijn. Na de crash medio november heb ik niet heel veel meer met de WAW gefietst. Begin december begon een periode van kwakkelen met de gezondheid, waardoor er van fietsen niet veel meer kwam. De Kerstvakantie heb ik vervolgens aangegrepen om de WAW eens grondig aan te pakken.

De neus en staart werden gedemonteerd en op het achterwiel verdween de WAW twee trappen omhoog op, om op de zolderverdieping te eindigen.

   

 

De belangrijkste werkzaamheden bestonden uit het volledig vervangen van de elektrische installatie, het constructief herstellen van de zijwandschade en het vernieuwen van de stuurinrichting. Op 11 december ben ik naar Fietser.be in Gent afgereisd om voor die laatste twee zaken de benodigdheden en het broodnodige advies in te winnen. Zoals vanouds werden we hartelijk door Dries en zijn medewerkers ontvangen en hebben we prettig kunnen filosoferen over mogelijke verbeteringen aan de WAW. Dries liet mij een extra kettingafscherming zien die naast het achterwiel geplaatst kan worden. Voorts toonde hij een kettingscherm dat maakt dat je nu ook met je goede kleren kunt fietsen. Beide items waren snel besteld en afgesproken werd dat Dries ze mee zou brengen naar de Oliebollentocht eind december.

Voorafgaand aan de Oliebollentocht is, zoals gezegd, de elektriche installatie onder handen genomen. Aan de achterlichten, die ook al als knipperlichten functioneerden, is een remlichtfunctie toegevoegd. Bij het bedienen van de rem gaan de beide ledstrips op volle sterkte branden, in normaal achterlicht bedrijf branden ze gedimd (met een stroomverbruik van slechts 40 mA). De schakelelektronica is compleet verniewd en in een soort broodtrommeltje ondergebracht onder het zitje. De schakelaars op de stuurhendel zijn allemaal vernieuwd, alsmede alle bekabeling en de voorste knipperlichten (nu 3W leds). Feitelijk is daarmee de gehele installatie nu door mijzelf uitgedacht en ingebouwd, dus mochten er in de toekomst onverhoopt problemen optreden dan kan ik ze zelf ook oplossen.

De focus lag op het zo veel mogelijk reduceren van het stroomverbruik. De oude lichtinstallatie (voor 2 luxeon LED's en achter 2 LED strips) consumeerde zo'n 800 mA. Hiervan werd 150 mA door de op volle sterkte brandende LED strips verbruikt, terwijl het restant door de luxeons werd verbruikt. De huidige voorlampen zijn Q5 powerleds in een standaard zaklampbehuizing afkomstig van Dealextreme in Hongkong. De lampjes zijn spotgoedkoop (10 Euro per stuk) en geven veel meer licht dan de Luxeons. Ik heb ze traploos dimbaar gemaakt, middels een potmeter, en zelfs in de laagste stand kun je er goed mee zien. In de hoogste stand wordt het licht bijna intimiderend. Toeteren is niet meer nodig, voorgangers merken nu aan het lichtschijnsel dat je ze gaat inhalen. In de laagste stand is het stroomverbruik slechts 110 mA. Tezamen met de gedimde LED strips zit je dan maar op 150 mA. Met een accu van 7200mAh kun je dus wel eventjes vooruit. Met de koplampen op de maximale stand is het stroomverbruik ongeveer vergelijkbaar met de oude situatie (rond 800 mA), echter de ervaring leert dat die stand eigenlijk nauwelijks nodig is.

Het hele setje (koplampen, achterlichten, knipperlichten voor, knipperlichten op de spiegels en de schakelelektronica) kost “slechts“ rond de 120 Euro aan materiaal. Met de nodige uurtjes (in)bouwtijd heb je dan een perfect werkende verlichting waarmee je zelf optimaal kunt zien, maar waarmee je daarnaast ook je medeweggebruikers van dienst bent (knipperlicht op 3 plaatsen en remlicht). Ik heb er tijdens de oliebollentocht diverse lovende commentaren op gekregen en binnenkort zal ik op in de zelfbouwhoek van ligfiets.net het hele setje verder uit de doeken doen.

Ook de stuurinrichting is aangepakt. De orginele parallelbesturing met ongedeelde stuurstang had als grootste nadeel dat er bij het inveren van de voorwielen toespoor ontstond. Over het stuurgedrag heb ik nooit te klagen gehad, ondanks dat het oude stuursysteem geen Ackermann compensatie kende. Het nieuwe stuursysteem heeft dat allemaal wel en door wat te spelen met de geometrie van de diverse onderdelen heb ik bovendien de (toch al vrij kleine) draaicikel nog verder kunnen verkleinen. Voor het uitlijnen heb ik twee laserwaterpassen verbouwd en er is nu dus sprake van een “laser“ uitgelijnde WAW.

Voor de -overigens zeer geslaagde- Oliebollentocht is de WAW even van zolder gehaald om er daarna weer terug te keren voor het herstellen van de zijwand. Er zat een soort barst in het laminaat waardoor de sterkte uit de zijwand weg was. Ik heb daarom aan de binnenkant een extra laag kevlar doek ingelamineerd en tevens nog wat andere beschadigde plekjes aangepakt. Onder andere de kap waarin wat scheuren zaten, doordat ik die een tweetal keren van de fiets heb laten waaien en de staart (tak tussen wiel en staartdeel). Het lamineren verliep perfect en aldus was er een prima basis gelegd voor het verdere schadeherstel.

Om mijn werk waren de mannen van de Schadeafdeling te porren om de WAW van buiten weer helemaal strak te maken. Echter door ziekte van de betrokkenen liep e.e.a. niet zo snel als gehoopt. Aan de ander kant voelde ik mijzelf nog steeds niet top en hield ook het weer niet over (hoeveel sneeuwdagen hebben we wel niet gehad?). Uiteindelijk was de fiets begin maart weer strak gemaakt en compleet in de huiskleur van mijn werkgever gespoten: verkeersblauw RAL 5017. Oorspronkelijk was het de bedoeling de fiets in de huisstijl van mijn werkgever om te toveren, echter daar werd later vanaf gezien. Dat maakte de weg vrij voor een volledig vrij ontwerp van bestickering. Onderstaand het eindresultaat, dat er, al zeg ik het zelf, mag wezen.....