Het maandtotaal van maart is wederom volledig bij elkaar gereden met woon-werk ritjes. Eén van die ritjes was een heuse sneeuwrit op 25 maart; 's ochtends lag een een laagje van een paar centimeter waar ik me met de WAW doorheen moest ploegen. Nou dat viel niet mee zeg! Maar wat wil je ook met een velomobiel. Je moet maar liefst drie sporen trekken tegen één spoor met een normale fiets (ervan uitgaande dat je fiets goed spoort). Het is daarom net of je de hele weg zes zakken aardappelen achter je aan aan het trekken bent. Wel goed voor de conditie, niet voor de snelheid (nog geen 27 km/h gemiddeld). En ook niet voor de levensduur van je fiets (pekel!!).
Tijdens de laatste rit van de maand was het schijnbaar weer tijd voor een lekke band. Nog geen 5 kilometer onderweg (terug naar huis) begon de achterkant te zwabberen. Naast het Hilton is een school waar ik een rustig plekkie heb gezocht om de achterband te plakken. Probleem is dan dat het staartstuk gedemonteerd moet worden om toegang te krijgen tot het achterwiel. Nogal een bewerkelijk klusje, maar uiteindelijk viel de opgelopen vertraging nog mee. Na 32 minuten was het klusje geklaard en was ik weer onderweg.
Tja en dan ga je je afvragen wat je had kunnen doen om de lekke band te vermijden. Boosdoener was dit keer een stukje glas. Vragen die dan opkomen is waar ik het glasstukje opgepikt heb, waarom lag het daar, waarom het in staat was de brekerlaag te doorboren etc, etc. Gelukkig maar dat ik niet over elke aanval op 1 van mijn banden ga filosoferen, want getuige de sporen op die banden zou ik dan geen tijd meer hebben om over iets anders na te denken. Veelal loopt het met een sisser af en heel enkele keer heb je pech (en alsnog een sisser). Het was pas mijn tweede lekke achterband in bijna 10.000 kilometer....
Totaal met WAW gereden: 9705 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten