woensdag 4 juli 2007

Een echte die-hard.

Lange tijd sinds het vorige bericht. Reden hiervan is dat ik maar weinig gefietst heb de laatste tijd. Ik heb ik juni enkele weken halve dagen gewerkt (niet de moeite waard om dan met de fiets te gaan) en ben ook nog een week voor het werk naar Duitsland geweest. Zondag de 17e heb ik nog wel een leuk rondje gereden van 83 kilometer (via Wilnis naar Nieuwkoop, vandaar naar Zwammerdam en vervolgens door Bodegraven en Woerden weer richting Wilnis). Op 19 juni nog een woon-werk rit en daarmee was voor juni de koek op. Het maandtotaal kwam hierdoor op een schamele 319 kilometer. Komende maand zal het wel niet veel meer worden, want onze vakantie zit eraan te komen.
Gisteren na twee weken dus eindelijk weer een woon-werkrit. Dan kun je toch wel merken dat je (te) weinig gefietst hebt de afgelopen tijd; het gaat allemaal net even wat minder makkelijk dan gewend...
Op de terugweg ontwaarde ik bij de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal in mijn spiegeltje een object dat niet kleiner werd, maar juist groter. Een vreemde gewaarwording kan ik wel stellen, zeker omdat het een fietser betrof. Naar beneden het tallud af dus maar even flink doorgetrapt (55 km/h), maar doordat even verderop het stoplicht mij ophield haalde hij mij uiteindelijk bij.
De man kwam naast mij rijden en groette mij vriendelijk. Vervolgens maakt hij een gebaar in de trant van : ”Ga jij maar voor”. Zo gezegd zo gedaan. Het spel kon beginnen, want de man leek maar 1 doel te hebben: het bijhouden (en liefst voorbij rijden) van die banaan. Langzaam voerde ik de snelheid op onderwijl in mijn spiegeltje kijkend wanneer mijn slachtoffer zou afhaken. Omdat ik de snelheid vrij rustig opvoerde moest hij gedurende wat langere tijd stevig doortrappen en ik verwachtte dan ook dat hij wel zou afhaken voordat ik de 40 km/h zou bereiken.
Echter bij die snelheid hing ie echter nog steeds in mijn wiel. 41, 42, 43, 44 en nog steeds niet los. Een echte Die Hard dus, die echter waarschijnlijk ondertussen wel op zijn tandvlees aan het rijden zou zijn. Tijd dus om het af te maken. Even flink aanzetten en hop naar de 49 km/h. En ziedaar, het vertrouwde beeld van het steeds kleiner wordende stipje in het spiegeltje. Ik heb de man daarna niet meer teruggezien. Blijft leuk, wielrenners de “vernieling” in rijden.
Zondag (17 juni) 83 km gereden, di (19 juni) 59 km gereden, di (3 juli) 59 km gereden. Totaal met WAW 4114 kilometer gereden.