zaterdag 28 november 2009

En toen werd het vrijdag....de...13e....

Tja, het moest er natuurlijk een keer van komen. Na iets meer dan 18.000 kilometer ging het uitgerekend in de ochtend van vrijdag de 13e november even flink mis. Onderweg naar het werk was ik in de druilregen flink aan het doortrappen in Amsterdam. Vanwege werkzaamheden in het Vondelpark had ik een andere route gekozen en kwam ik in de Zeilstraat terecht, een drukke verkeersader waar ook de tram doorheen rijdt. Met een gangetje van rond de 33 km/h wilde ik een fietster inhalen die op haar beurt om een paar geparkeerde auto's heen reed. Om haar ruim te kunnen passeren moest ik gedeeltelijk de trambaan op. Dit heb ik wel vaker gedaan, maar - achteraf gezien - niet met deze snelheid. Bij het weer terugsturen naar de rijbaan ging het echter gruwelijk mis. Ik ging in 1 keer compleet dwars (de achterkant van de WAW haalde me zogezegd in) en daardoor kapseisde de WAW op de linkerkant. Draaiend, schurend en tollend kwam ik meters verder half op de stoeprand tot stilstand.

Al snel was ik uit de WAW gekropen (de kap was door de klap losgerukt) en kon ik gelukkig constateren dat ik niets en niemand meegenomen had in mijn crash. De fietster en een automobilist die achter mij reed stopten en leken nog meer geschrokken dan ik. De schade aan mijzelf viel mee; alleen een wat beurse bovenarm en een klein schaafwondje op mijn schouder. Ook de WAW is op wat flinke krasschade na redelijk goed uit de strijd gekomen.

Geen echt structurele schade aan body en wielen en na het weer terugplaatsen van mijn lichtaccu en het er weer omleggen van mijn ketting kon ik mijn weg gewoon vervolgen. Wel met de schrik in de benen natuurlijk en een lichte deuk in het vertrouwen in wat er allemaal wel niet mogelijk is met de WAW. Noot eerder ben ik door de fiets op een dergelijke manier verrast. Wel vaker heb ik momentjes meegemaakt, maar was dan altijd in staat om nog te reageren. Niet deze keer dus, maar dat zal alles met die verdomde tramrails te maken hebben gehad. Hoeveel ongelukjes zullen hier op jaarbasis wel niet mee plaatsvinden in een stad als Amsterdam?

Maar eind goed al goed; ik heb mijn lesje weer geleerd (toch maar wat rustiger rijden) en tegelijkertijd is het een mooie aanleiding om de WAW eens rondom op te knappen. In de loop der tijd heeft het intensieve gebruik toch zo zijn sporen nagelaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten