Maandtotaal april 2007: 1086 kilometer

In analogie met de aprilrecords ten aanzien van het weer (record warm, zonnig en droog) kan ik voor deze maand ook diverse records optekenen: meer dan 1000 km met de WAW gefietst. 1086 om precies te zijn. Trek dat door naar een heel jaar en je zou 13000 kilometer op de teller hebben staan. Een volgend record is dat bijna driekwart (11 uit 15) van de woonwerkritjes met de fiets afgelegd zijn, waardoor de auto deze maand veel minder kilometers heeft gemaakt dan de WAW. Als derde record kan het maandgemiddelde worden genoemd dat op 31,4 km/h is uitgekomen. en last but not least; de topsnelheid is een haartje scherper gesteld en staat nu op 60 km/h.

Nu zijn records er om gebroken te worden, maar ik heb toch zo mijn twijfels of dit snel het geval zal zijn. De komende maanden zal ik minder woon-werkverkeer hebben tengevolge van mijn ouderschapsverlof, diverse vrije dagen in mei (1 mei, Hemelvaart, Pinksteren) en verlof voor vakantie en het oppassen op de kids (tijdens de vakantie van mijn ouders, die normaal diverse dagen per week oppassen). In mei blijven er hierdoor slechts 14 potentiele forensdagen over, in juni 11 en juli maar 6. Zal wel enige tijd duren dus......

Onderweg naar Mars

Vrijdag kwam ik tot de ontdekking dat ik nog 180 meter moest rijden om in de maand april de 1000 kilometer grens te passeren. Derhalve weer vroeg uit de veren om tegen 9 uur vanochtend op pad te gaan. Na wat wikken en wegen besloot ik dat ik de kant van de Utrechtse Heuvelrug op zou gaan. Eerst naar Hilversum, vandaar richting Baarn, dan langs Paleis Soestdijk en de buitenkant van Soest naar de zandverstuivingen bij Soestduinen. Vandaar richting Maarn gereden en daarna via Austerlitz naar Zeist. Vervolgens via Den Dolder en Maartensdijk weer terug naar Hilversum.

Met die 180 meter kwam het dus meer dan goed, het werden er uiteindelijk 85860. Onderweg natuurlijk de nodige pukkeltjes (we hebben het per slot van rekening over een Heuvelrug), wat het mogelijk maakte de topsnelheid weer iets scherper te stellen. Op een mooie asfaltweg langs de Leusderheide (zie ook de gallery) kwam er 1 km/h uur bij, zodat 60 km/h nu mijn record is. De te hoge trapfrequentie blijft de beperkende factor en ik overweeg dan ook het grootste voorblad te gaan vervangen door een groter exemplaar. Op de doorgaande stukken gebruik ik op kruissnelheid (circa 38 km/h tegenwoordig) alleen nog de twee zwaarste verzetten.

Onderweg in Zeist moest ik even stoppen voor een stoplicht, waar al een wat oudere man stond te wachten. Pas na een tiental seconden merkte hij mij op en stelde mij de vraag “Onderweg naar Mars?”. Ik keek de man niet begrijpend aan, waarna hij stelde dat ik toch zeker al op de maan geweest moest zijn met mijn voertuig. Ik moest lachen en antwoordde dat dit nog niet het geval was, maar dat ik hard zou blijven oefenen om dit een keer tot realiteit te maken. Toen het stoplicht op groen sprong liet ik de man in verwondering achter.

Vandaag 86 km gereden, totaal met WAW 3239 km gereden.

From a different galaxy

Het was weer druk in de stad de afgelopen dagen. Het extreem mooie weer -voor deze tijd van het jaar- maakt dat heel Amsterdam er op uit lijkt te trekken. Favoriet zijn natuurlijk de parken. In het Rembrandtpark, maar vooral in het Vondelpark is het dan erg druk. Het is dan oppassen geblazen als ik met 40 per uur tussen het volk doorscheur. Aan aandacht in ieder geval geen gebrek.

Vanmiddag was die aandacht er ook maar dan vanuit onverwachte hoek. Bij het ter hoogte van de Minervalaan kruizen van de Stadionweg werd in aangesproken door en BN-er op een “Willem Holleeder scooter”. Het bleek te gaan om Barry Hay van de Golden Earring, die helemaal uit zijn dak ging bij het zien van mijn fiets. Superenthousiast informeerde hij naar de fiets, liet weten hem helemaal gaaf, top en cool te vinden. Hij vertelde dat hij in het verleden een van de eersten was die een ligfiets bezat. Uiteindelijk nam hij afscheid met de tekst, waarin hij zijn encounter met de WAW heel treffend wist samen te vatten:

From a different galaxy!!

Dinsdag (24 april) 58 km, donderdag (26 april) 58 km en vrijdag (27 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 3153 km gereden.

100 Procents score

Vanaf het begin van deze maand ben ik 1 dag per week minder gaan werken. Voor de periode van een jaar heb ik ouderschapsverlof opgenomen, hetgeen betekent dat ik in de basis iedere woensdag vrij zal zijn. Blijven er dus vier werkdagen per week over. Deze week is de WAW iedere werkdag mijn vervoermiddel naar het werk geweest. Een honderd procents score derhalve. Heerlijk, de gehele week geen filestress. Wel leedvermaak over een ieder die met zijn blik geparkeerd stond op 's lands snelwegen.

De BionX doet goed zijn werk, waardoor het fietsen nog plezieriger dan voorheen wordt. Geen last meer van bruggen en viaducten en gemakkelijk acceleren in de stad. De gemiddelde snelheid gaat hierdoor ook omhoog en ligt 's ochtends vaak net onder de 30 km/h, terwijl er in de middag vaak een kleine 32 km in een uur wordt afgelegd. En dat zonder me overmatig in te spannen. Steevast ligt de netto rijtijd daarmee (ruim) onder het uur.

Maandag (16 april) 58 km, dinsdag (17 april) 59 km, donderdag (19 april) 59 km en vrijdag (20 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 2978 km gereden.

Velomobielen in het wild

Al wekenlang is het droog, rustig en relatief warm weer. Zo ook vandaag weer. Om 9.00 op pad voor een ritje richting flevopolder. Gepland stond een rondje van zo'n 60 km, maar al fietsende begon het toch te kriebelen om meer meters te gaan maken. Uiteindelijk een rondje van net geen 90 kilometer, wat in 2 uur en veertig minuten afgeraffeld werd (33,6 km/h gemiddeld). Via Hilversum naar Eemnes. Daar de Stichtse brug over de polder in. Daarna een tijd lang Lelystad aangehouden om bovenlangs Almere (langs de rand van de Oostvaardersplassen) uit te komen bij de dijk naar Lelystad. Vandaar naar de Hollandse brug en via de Keverdijk terug naar Nederhorst. Een prachtig rondje.

Onderweg viel er niet alleen veel van de natuur te genieten, maar ik kwam zowaar ook enkele velomobielen in het wild tegen. Tot nu toe was ik er, terwijl ik zelf in de WAW zat, nog maar eentje tegengekomen (in de buurt van de RAI in Amsterdam). Nu drie op 1 dag. Eerst een blauwe Versatile ergens in de Flevopolder en weer buiten de polder reed ik een toertocht van de Amsterdamse Liggers tegemoet, waarin twee velomobielen meereden. Eén van hen nodigde mij nog uit om  met ze mee te rijden, echter ik had er al 80 kilometer opzitten en had thuis beloofd het ritje dit keer iets korter te houden. Volgende keer wellicht?

Slappe spaken, slappe benen, slappe hap?

De laatste tijd begon het mij op te vallen dat het achterwiel tingelende geluidjes maakte als de fiets na een tijdje stilgestaan te hebben werd bewogen. Het geluid bleek afkomstig van de spaken. Deze voelden mijns inziens niet eens zo heel slap aan, maar schijnbaar toch slap genoeg om bewegingen toe te laten die het geluid veroorzaakten.

Tijdens het rijden krijgt het achterwiel het nogal voor de kiezen en wordt soms ook zijdelings behoorlijk belast. De achterkant wil in bobbelige bochten nog weleens wegspringen en ik heb me er altijd al over verbaasd dat het achterwiel deze mishandeling doorstaat. Om dit zo te houden besloot ik actie te ondernemen. Woensdag derhalve naar de plaatstelijke fietsenmaker voor een “spaaknippel-draaier”. Tevens advies ingewonnen ten aanzien van de werkmethode (volgorde van spaken en mate van aandraaien).

Het resultaat mag er zijn. De spaken zijn weer op spanning, ik heb de paar kleine slagjes in het wiel weg kunnen stellen en het getik behoort tot het verleden. Weg slappe spaken.

Ik had me voorgenomen om naast de dinsdag ook op donderdag en vrijdag naar het werk te fietsen. Dinsdag ging ie (mede onder invloed van de BionX) wel heel erg lekker. Binnen 55 minuten was ik 's middags thuis. Ruim 32 km/h gemiddeld! Donderdagochtend ging ook lekker, maar later op de dag voelde ik mij niet meer toppie; de slappe spaken waren ondertussen verholpen en de dan krijg je zelf last van slappe benen..... Desondanks op de terugweg slechts een 20-tal tellen langer onderweg geweest dan dinsdag.

Vrijdagochtend echter voelde de beentjes niet fris en dus besloot ik de auto, die precies 8 dagen stil had gestaan (zo hoort het eigenlijk ook), maar weer eens wat rijtijd te gunnen. 's Middags moest ik die keuze echter direct weer bekopen met een drukte van belang op de weg. Resultaat; ruim 1,5 uur onderweg geweest. Lang leve de auto, zullen we maar zeggen. Op dat soort momenten neem je je voor gewoonweg altijd te gaan fietsen, dus in het vervolg geen slappe hap meer....

Dinsdag (10 april) 59 km gereden, donderdag (12 april) 59 km gereden. Totaal met WAW 2653 km gereden.

Kano op wielen?

Wederom een stralende dag. Perfect fietsweer dus. Ik besloot dan ook de WAW maar eens mee te nemen op wederom een lange tocht. Dit keer was de keuze op de kust gevallen; de WAW zou voor het eerst de Noordzee gaan aanschouwen.

Om klokslag 9 uur reed ik volbepakt met eten en drinken de straat uit. Via de N201 ben ik richting Schihol gereden. Vanaf daar via Nieuw-Vennep, Hillegom en De Zilk naar de strandopgang bij de Langervelderslag. Aldaar aangekomen ben ik bij de strandopgang even doorgereden richting het strand, immers als je de kust eenmaal bereikt, dan wil je de zee ook daadwerkelijk aanschouwen. Nu loopt er op die plaats feitelijk geen fietspad en de aanblik van een velomobiel die zich tussen de wandelaars richting zee beweegt, deed diverse wenkbrouwen fronzen.

Achteraf realiseer ik me dat het eruit gezien moet hebben als een kano op wielen. Waarschijnlijk zaten de toeschouwers op de terrasjes nog te wachten op het moment dat ik vanuit het vooronder van de WAW twee peddels tevoorschijn zou halen. Dan nog een duikbril op mijn hoofd en een snorkel in de mond en het feest zou compleet zijn geweest. Maar ja, 1 april was een week eerder, dus een dergelijke grap moet even 51 weken in de koelkast... 

Vanaf daar door de duinen naar Zandvoort (met onderweg een stop voor een paar broodjes). Op de zuidelijke boulevard in de overbekende badplaats even een paar plaatjes geschoten van de WAW met op de achtergrond het strand en de zee.

Daarna richting huis. Via Heemstede, Cruquius, het Haarlemmermeersebos (lang woord zeg) en fort Vijfhuizen naar de Polderbaan. Daar nog naar wat landende vliegtuigen gekeken en vandaar parallel langs de A9 naar Schiphol-Oost, Amstelveen en de bloemenveiling Aalsmeer. Daar weer op de N201 terecht gekomen, die ik snel kon afleggen door een gunstige rugwind (hele stukken 40 km.h kunnen rijden). 

Thuis aangekomen bleek dit rondje op 128 kilometer uit te komen. Een hele afstand mag ik wel zeggen. Maar doordat het gemiddelde op een kleine 31 km/h ligt ben je hiervoor gelukkig niet de gehele dag onderweg. 

Vandaag 128 km gereden. Totaal met WAW 2536 km gereden.

Wat ouder, maar nog lang niet gek

Het spreekwoord luidt “hoe ouder hoe gekker”. gisteren was het tijd om dat spreekwoord eens uit te testen op mijn vader. Hij is zeer nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van mijn velomobielvirus, maar had zelf mijn WAW nog steeds niet uitgeprobeerd. Wel had hij ooit al eens in de Go-One gereden toen we deze gingen uittesten in Straelen in Duitsland.

De BionX werkt nu goed wat het rijden in de WAW tot een nog groter plezier maakt, zeker als je nog moet wennen aan het ligfietsen. Na eerst een rondje van een paar kilometer in de buurt van ons huis te hebben gereden, was het vertrouwen zo groot dat hij het aandurfde de WAW wat verder mee te nemen. Afgesproken werd dat Pa een rondje ´s Graveland zou rijden (een kilometer of 18). Na een minuutje of veertig was hij weer terug, met een glimlach op het gezicht. Ik zal niet zeggen dat er direct een tweede WAW in de familie aangeschaft zal gaan worden, maar hij vond het wel degelijk voor herhaling vatbaar.

Zo zie je maar: wat ouder, maar nog lang niet gek!

De klinkers uit de straat

Vrijwel vanaf het begin heb ik problemen gehad met de BionX trapondersteuning die in WAW 022 is gemonteerd. Ik had steeds het idee dat de ondersteuning ver onder de maat bleef en al snel onstonden er ook problemen met het opladen van de batterij. Het laadproces stopte steeds na 10-15 minuten, terwijl de batterij nog geenszins volgeladen was. De enige remedie om de accu vol te krijgen was het laadproces keer op keer opnieuw op te starten.

Na het nodige heen en weer mailen en bellen met de eerste eigenaar van de WAW heb ik afgelopen donderdag een nieuwe batterij ontvangen. Deze eerst even goed volgeladen en gisteravond de eerste rit gemaakt met de nieuwe batterij. Nu, de stratenmaker kan aan het werk. Eindelijk de beloofde 200 procent trapondersteuning. Binnen no-time zit je op de 30 km/h, zonder dat dit veel inspanning kost. Boven deze snelheid valt de ondersteuning overigens geheel weg en ben je gewoon weer op je eigen spierkracht aangewezen.

Maar op deze wijze wordt de WAW natuurlijk wel een stoplicht sprintertje. Tijdens mijn woon-werkrit in Amsterdam zal dit wel weer de nodige verbaasde blikken gaan opleveren. Dat blijft toch een van de leukste dingen van de WAW, het spotten van de reactie van de mensen die de WAW in hun blikveld krijgen.

Tijdens de testrit van gisteravond was het op dat vlak ook weer raak; tot twee keer toe bleven er auto's naast mij rijden om te zien hoe hard dat karretje nu precies reed. Verbazing en lachende gezichten alom! Verder ook de eerste sceleraar (schrijf je dat woord zo?) achter de WAW aangehad. Ik reed op dat stuk echter steeds ruim boven de 40, dus bijhalen deed hij mij niet. Ik had er overigens de gehele rit van 30 km goed de sokken in, want na 50 minuutjes was ik weer thuis. Een gemiddelde derhalve van 35,7 km/h, wederom een persoonlijk record.

Dinsdag en donderdag met de WAW geforenst, wat maakt dat het totaal van de maand april na 1 week al op 255 kilometer staat. Het lijkt wel een verslaving te gaan worden, fietsen met de WAW.

Dinsdag (3 april) 61 km gefietst, donderdag (5 april) 60 km gefietst, vrijdag (6 april) 30 km gefietst. Totaal met WAW 2408 km gereden.  

De eerste honderd-plusser

Vandaag beloofde het weer een prachtige dag te worden. Reden om er maar eens een lekker op uit te trekken met de WAW. Om kwart voor negen was de WAW volgeladen met eten en drinken en ben ik op pad gegaan. Ik had me voorgenomen een flink eind te gaan rijden, dus maar rustig aan beginnen. Dit voornemen moest binnen 2 kilometer al worden losgelaten, omdat een wielrenner die ik passeerde “aanhaakte”. Nu zijn wielrenners er niet om aan te haken, maar om “los te rijden”. Dus het beentempo maar even opgevoerd, zodat de snelheid steeds verder opliep. Het bleek een dapper heerschap, echter toen het tempo boven de 40 kwam te liggen moest ook hij lossen. Een goed begin is het halve werk.

Jammergenoeg trof ik de rest van de tocht niet veel wielrenners die dezelfde kant opgingen als ik (snelheidverschil ligt niet extreem ver uit elkaar, dus het duurt best wel even voordat je voor je rijdende wielrenners inhaalt). Wel zeer veel wielrenners die de andere kant opreden, maar daar heb ik niets aan.

De route liep door Hilversum, Baarn, Bunschoten-Spakenburg naar Nijkerk. Aldaar de polder ingegaan en richting Zeewolde gereden. Vervolgens het pontje (Horsterveer) om naar Strand Horst te komen. Vandaar weer terug richting Nijkerk, wederom de polder in en vanaf de Eemhof  langs de dijk naar Almere. Voorbij Almere de polder weer uit en via de Keverdijk terug naar Nederhorst den Berg.

Op het laatste stukje naar huis zag ik wederom een wielrenner in mijn spiegels dichterbij komen, terwijl ik met 36 km/h een beetje aan het uitrijden was. Toch nog maar een stukkie 45 per uur gaan rijden, ondanks dat ik al 100 km in de benen had. Ook deze renner moet thuis gaan vertellen dat hij een gele banaan niet kan bijhouden.  

Na ruim 104 km zat de rit erop. Hiermee was het mijn eerste rit van meer dan 100 km. Het was gelijk een snelle rit ook, want zeker het tweede gedeelte heb ik flink doorgetrapt. Het netto gemiddelde kwam op een verdienstelijke 32,7 km/h uit. Nadere analyse leerde dat ik hiervoor bijna 50 procent van de tijd boven de 35 km/h heb moeten fietsen, de snelheid die ik het meest heb gereden lag op 36 km/h.

Vandaag 104 km gefietst. Totaal met WAW 2257 km gereden.